Notatki Z Miasta Ciszy Cz. 5

[Zwrotka 1]
Spisałem chyba całe życie w białe kartki
Mama do dzisiaj się o mnie cholernie martwi
I nie wie co mi tu daje krzyczenie prawdy
Ale szanuję, że nigdy ze mnie nie zakpi
Ojciec pewnie by kazał zająć się życiem
Nie tracić czasu tak wiele tu na muzykę
A może słuchałby tego i dzwonił do mnie
Mówiąc, że spoko ten numer, nigdy nie dowiem się
Los tak po prostu mi kiedyś połamał serce
Nie żadna panna, choć miłość, której najwięcej
Potrzeba właśnie tu, kiedy zaczynasz życie
Najwięcej mnie nauczyły brudne ulice
Nie byłem zbirem, lecz rzadko siedziałem w domu
Kumple co chwilę tu chcieli podobno pomóc
Raz nawet mieli coś dla mnie, wykaż się chłopak
Nie chciałem biegać, to kumasz zostałem w blokach

[Zwrotka 2]
Spisałem chyba całe życie w białe kartki
Niejeden numer tu miał być moim ostatnim
Więcej mi dał ten rap zwątpienia niż pewności
Jak każdy rodzaj niespełnionej, wiesz, miłości
Mogłem być kimś, inaczej by było dzisiaj
Dzwonili do mnie, chcieli żebym coś podpisał
Nie byłem gotów, bałem się, że stracę siebie
Dziś nikt nie dzwoni, mimo, że już jestem pewien

[Zwrotka 3]
Spisałem chyba całe życie w białe kartki
Niektóre były mokre z łez, inne od flaszki
Niejeden myślał, że wersy to takie żarty
A przecież jestem śmiertelnie kurwa poważny
Nie mówcie, że nikt nie daje wam tyle prawdy
Żaden to props dziś, raczej nie czas na zachwyt
Od tylu lat widocznie jestem w czarnej dupie
Z której już nawet muzyką nie umiem uciec
I jeśli kiedyś znów wyjdę na dużą scenę
Krzyknę do ludzi, że nigdy nie byłem zerem
By to usłyszał tu każdy, bo to istotne
Ja co dzień w głowie słyszę głosy wręcz odwrotne
Każdy ma tutaj swoją walkę o spokój
Ja mam wrażenie, że jestem o kilka kroków
Od miejsca, w którym poczuję zdradliwą ulgę
Kiedyś opowiem wam o tym, dziś to za trudne