Noskhe

؛[قسمت اول]؛
یه صدایی اَ توم
جیغ میکشه هر روز
دیوِ زیر تختم
خط میندازه رو دستم
صبحونه‌م دو پرس جنونه
از مرز تعادل رد شم
زنجیرامو پاره کنم
لخت تو خیابون حرکت
چشم نظاره گر
راوی، یه زبونِ تلخ
شعرِ من یه نسخه‌س
مرهم بشه پا چشم کبودِ شهر
زورمون نمیرسید
میخندیدن قه قه
دندونِ لق کرم خورده‌ی حسرت
نه راه رفتنی نه راه برگشت
اَ منِ دیوونه میپرسن
چرا و چند و چونِ تلو خوردن
جواب تلخِ دیوونه
کجا رو گرفتم کجا رو بردم؟
زد زیر پاشو خالی کرد
اَ کمر پرت شد رو آسفالتِ تشنه
زل زد تو افق به چشم آفتاب
افتاد به سکته

؛[همخوان]؛
غنیمت این جنگ تباهی بود
انتظار این فصل طولانی بود
اون زنده شد به این مستی
تا خطِ آخر خوند
شهر میسوخت اون دورِ کَله‌ش دود

؛[قسمت دوم]؛
خاورو گاییدن چه میان چه دور
سپورا خستن وطن زباله دونه
گذشته ده سال
بخواب با ساعتت
آویزون موند به ایران پاندولتون
عشق طنابِ لخت این وصل
با نفرت بکوب به این طبل
آزاد میرقصم رو این مرز
باد باز دست کشید به ریشم
دنیا زندونه به این فرض
خود خواسته باز سر به نیست شم
کفتار به گرگ نهیب زد
زوزه هات کلیشه‌س
میلولم مثِ کرم لا کوچه های این شهر
هر کثافتی که هستو با چشام میلیسم
کشتارِ روان
کباب میشه روح
آشپزباشی میفروشیمون سیخی چند؟
خونه‌م تو کویر
این مرد ریه هاش خشکه
میبلعید عربده هامو شنزارِ گشنه
این عمقِ تعفنه
خوب نگاش کن اَ دور
مریضم کرد ولی نکردم پشت بش

؛[همخوان]؛
غنیمت این جنگ تباهی بود
انتظار این فصل طولانی بود
اون زنده شد به این مستی
تا خطِ آخر خوند
شهر میسوخت اون دورِ کَله‌ش دود
غنیمت این جنگ تباهی بود
انتظار این فصل طولانی بود
اون زنده شد به این مستی
تا خطِ آخر خوند
شهر میسوخت اون

؛[قسمت سوم]؛
واسه تو نوشتم
همه‌ش همینجاست
رو دیوارای کاه‌ گلی میکشن سیمان
لا جهنمِ زجر تو برزخِ بی‌حسی
برنامه ی فردا چیه
سنگ کاغذ قیچی
حضورت فاسده
پشتِ نقاب مشکیت
دردِ تو دوریه دردِ من دردِ بغضِ نزدیک
که اگه اسلحه بودم
اسمم میشد دمپُر
تنِ من آرشه‌س
کشورم کمونچه‌ی کلهر
شکارچی زد شکارو زجه زد پا طعمه‌ش
تف به سیاستی که تهش رسید به کشتن
پطروس انگشتو فرو کرد تو سوراخ خورشید
به آسمون نگاه میکنم حس کنم تو تُنگم