Νηνεμίες (Ninemies)

Έλα κι' άσε τις δυσκολίες, οι μισοί δικοί μου σε υπερωρίες
Κι οι άλλοι μισοί σε αναγκαστικές συνεδρίες
Αυτοί που σε έζησαν , τώρα απλά σε ξέρουν
Κι' όσοι σε κόψαν κομμάτια σε πουλάν στις ευκαιρίες
Είδες; αυτές είναι ιστορίες
Αυτά είναι τα μετατραυματικά από χαρισμένες εφηβείες
Εδώ είναι τα θραύσματα , εδώ είναι τα χαλάσματα και οι μνείες
Επιστρέφω να αγριεύω νηνεμίες
Το γκρι μου χρώμα πάντα πότιζε σε βάθος τα ντουβάρια τους
Συμπλήρωνε τη διχρωμία στην κατάντια τους
Απέναντι και πλάι τους , φύλαγε το τομάρι τους
Ωρίμαζε κρυφά και μεθυσμένα στο κελάρι τους
Γι' αυτό κι οι φρίκες δε πωλούνται
Οι μπάρες με στοιχειώνουν μέρα-νύχτα , γι' αυτό δεν κοστολογούνται
Μόνο οι συντελεστές και οι εκφραστές τους ξεπουλιούνται
Για να αντέχουν στους καιρούς και για να έχουνε να πούνε
Ζούμε μέρες σήψης , πόσο ψηλά να ανέβω να με ρίξεις;
Πόσες αρκούνε λήψεις;
"Καλώς ήρθες" στις αφίξεις , πόσα;
Πιέζω στο χαρτί, μυαλό να βγει απ' την γλώσσα
Όπως πιέζω στην υπόγεια διάβαση την posca
(πόσα;)
Να μπούμε στο επόμενο τραπέζι δώσ'τα
Κι ας η τύχη μας κοιμάται μια δεκαετία τώρα
Μας αφήσανε ανήσυχα μυαλά χέρια και πόδια
Ένα δρόμο με εμπόδια
"Θα περάσει." μου λέγαν στα ζόρια
"Αυτά τα χρόνια θα φύγουνε μια για πάντα"
Δε θα βλέπεις στην Αγίας τα δυο κόκκινα μου μάτια
Δε θα γράφω για ταξίδια, θα σπάσουνε τα κατάρτια
Και θα πέσουμε πνιγμένοι κι αβοήθητοι στα βράχια
Και πριν να μπούνε τα κρύα θα με ξεχάσεις
Για να ψάχνω κάτι ίδιο στης μητρόπολης της στάσης
Να υπακούω συστάσεις , κανόνες και διατάξεις
Να κοιμάμαι με μια έννοια μη σε αφήσεις να μου μοιάσεις
Ακόμα εδώ. στα δέκα μας κόψαμε το κρυφτό
Για να αρχίσουμε στα δεκάξι στις πόλεις κυνηγητό
Απ' το εφτάωρο στο σχολειό , στο οχτάωρο για το ευρώ
Απ' τα χρόνια της ξεγνοιασιάς , στο άγχος για το αστικό
Είμαστε ακόμα οι γραφικοί με τα αφηγήματα
Που λεν' για μπερδεμένους εραστές και αδικήματα
Που δεν ξέρουνε σύνορα, τύπους και υποσύνολα
Που χάνονται στη θύελλα , να ζήσουν' οι άλλοι ήρεμα
Τα χρόνια φεύγουν και φεύγουν τα συναισθήματα
Τα χρόνια θα ξανάρθουν Χάρη, σίγουρα
Οι μέρες μου σπασμένες σε οχτώ τρίωρα
Οι μέρες μου μουντές και οι μέρες μου φέρνουν δύσπνοια
(οι άνθρωποι φέρνουν δύσπνοια)