Niewidomi

[Zwrotka 1]
Grożą śmiesznym piekłem, stamtąd uciekłem
I obiecują niebo, by móc odróżnić je od złego
Niewidomi, choć nonsens widać jak na dłoni
W tafli ironii, gdy patrzą na swą twarz w jej toni
Ja bluźnię? To zmuś mnie bym w półśnie nim prysnę
Poczuł się jak Disney tworząc piękno Twych wyśnień
Mimo ciśnień w toku istnień, wietrze westchnień
Bym usłyszał sens celu, słyszę tylko bełkot cwelów
Małe światy zapewnień w gruzy obracane codzień
Debilizm jest w modzie, więc karmią debili na głodzie
Nie jestem godzien, patrz gdzie patrzę, a ockniesz się w teatrze
Marionetek w morzu setek, w morzu fasad
Kłamstwach zasad, świadomość tnie jak kosa tych co fałszują jak Mossad

[Refren x2]
Dosadnie siedzę uwięziony w bagnie
Kto pragnie wolności, ten ją ukradnie
My stadnie poddajemy się bezradnie
Gdy władnie władcy każą nam żyć na dnie

[Zwrotka 2]
Ludzie mówią: nihilista bez rozwiązań, artysta bez powiązań
Stoi z boku i bawi się w proroków
Pan wyroków wydawanych w amoku, pan bojkotów
To tu wiodą ślady mych kroków, stóp na piasku
Trop na fiasku przez szum fal zatarty
I tłum uparty, co ocenia ile jestem warty
Jestem nikim, zawodniktem, mam stare skrypty
Zabiorę je z sobą do krypty, bezgłośnie
I nie będą brzmieć donośnie, będą po mnie, gdy nie będę kartki wspomnień
To zdobędę moje kartki obkupione błędem i żalem
Bo stale, jak nie tonę to się palę
Jak nie płonę, to się duszę, duszę swą duszę
Piszę bo muszę, w tym mroku i głuszy, wlewam światło przez uszy
Bo wokół stołu pusto, gdzie ostatnia wieczerza?
Rozeszli się do domów, nikt już nie dowierza
Nie ma pasterza, zostały owce
Dzień w dzień składane w ofierze, bo każdy robi co chce

[Refren x2]
Dosadnie siedzę uwięziony w bagnie
Kto pragnie wolności, ten ją ukradnie
My stadnie poddajemy się bezradnie
Gdy władnie władcy każą nam żyć na dnie