Nie mogę

[Zwrotka 1]
Wystarczy wylanych łez
Drogich łez, które również moje serce ranią
Przez ręce uciekają
Jak kryształ o podłogę uderzając, pękają
Odłamki głęboko zostają
Tkwią jak cierń w pamięci
Wstecz sięgają w oku kręci
Do siebie zniechęcić jest najprościej
Huśtasz się na zaufania moście
Powiedział ktoś - ślepa jest miłość
Ale wszystko widzi
Wtedy zarówno kocha, nienawidzi

[Refren]
Nie mogę miłości od Ciebie brać
Zbyt dużo przykrości mógłbym Ci dać
Proszę Cię, zrozum mnie
Czemu tak boję się, to zrani Cię
Nie mogę miłości od Ciebie brać
Zbyt dużo przykrości mógłbym Ci dać
Proszę Cię, zrozum mnie
Czemu tak boję się, to zrani Cię

[Zwrotka 2]
Do miłości histeryczny strach
Urodzony w podświadomości znak
Za żal serca do mnie niańczony
Od korony cierniowej kaleczony
Sumienia szpony wbijane z każdej strony
Samoobrony uaktywniony instynkt
Przed samym sobą, by uczuć nie niszczyć
Własnych i kogoś
Związek bliższy kolorowo
Mógł wyjątkowo taki być
Lecz nie umiem żyć
Tak tkwić w jednym miejscu
Podporządkowany społeczeństwu

[Refren]
Nie mogę miłości od Ciebie brać
Zbyt dużo przykrości mógłbym Ci dać
Proszę Cię, zrozum mnie
Czemu tak boję się, to zrani Cię
Nie mogę miłości od Ciebie brać
Zbyt dużo przykrości mógłbym Ci dać
Proszę Cię, zrozum mnie
Czemu tak boję się, to zrani Cię

[Zwrotka 3]
Wiem, że pomoże to
Jak szczerze się otworzę
Spróbuj, jeśli możesz
Wtedy na pewno mnie zrozumiesz
Uwierz nie chcę, ale psuję
Coś podświadomie mnie blokuje
Sam do końca nie znam przyczyny
Skąd presja poczucia winy
Smutek rodzinny - to przybija kliny
W ludzką chorą psychikę
Zmiany wynikiem nieodwracalne
Jak zaburzenia emocjonalne

[Refren]
Nie mogę miłości od Ciebie brać
Zbyt dużo przykrości mógłbym Ci dać
Proszę Cię, zrozum mnie
Czemu tak boję się, to zrani Cię
Nie mogę miłości od Ciebie brać
Zbyt dużo przykrości mógłbym Ci dać
Proszę Cię, zrozum mnie
Czemu tak boję się, to zrani Cię