Nie mierz innych swoją miarą

[Zwrotka 1: Wiśnia]
Każdy kowal swego losu, ale ten nie zawsze równy
Ciężej dojść do sztosu temu co żywot miał trudny
Nie zabieraj głosu, nie oceniaj innych z góry
Posłuchaj i zrozum, twoje problemy to bzdury
Jeden pokój na sześć osób, chciałbyś zamianę
Jest padaka, w kuchni bardacha za parawanem
Melanż opór, mama i tata albo na zmianę
Gniew dzieciaka, chce mieć to lata, ma przejebane
Szybko zjeżdża na bazę to było nieuniknione
Na sztywnej celi siedzi z Jareckim na na pawilonie
Wyskoczy na chwilę, na ulicę wróci ziomek
Narkotyki, promile, byle zapomnieć na moment
Kolejny wyrok, dzwonek, do czego tu wracać
Za miedzę leci bo jest parę lat w zawiasach
Nie trzymała się praca, nie wytrzymywał mordo
Nie chciał się narażać i by utrzymywał ktoś go
Załamał się, co zrobił, nie wierzę w to co słyszę
Dwa dni po tym jak zadzwonił odebrał sobie życie
Myślicie, że sprawiedliwie wszystkim rozdają
Nie każdy ma zajebiście, mierzycie swoją miarą
Co dzieje się gdy nadzieję wszystkie znikają
Gdy życie kojarzy ci się tylko z przegraną
Porycie rzeczywistość jest bańką mydlaną
Masz wszystko, nie zrozumiesz tych co nic nie mają

[Scratch: DJ Gondek]

[Zwrotka 2: Wiśnia]
Dlaczego nie każdego ziom, ta historia poruszy
Łatwo oceniać spragnionego nie znając suszy
Pierdolisz, że się boisz wyjść z domu podczas burzy
Że stoją pod klatką bandą same patusy
Mieszkasz tu dwadzieścia lat, choć raz chuju głupi
Pomogłeś sąsiadce, wniosłeś w siatce zakupy
Twój problem, ojciec dał ci za mało na buty
Drzesz mordę, że mama nie ugotowała zupy
Masz rację, przejebane strasznie macie przecież
W wakacje chciałeś Chorwację, byłeś na Krecie
Poważnie to traktujesz tylko siebie, pecie
Biedniejszy każdy od ciebie, dla ciebie jest śmieciem
Ja nie wiem, całkiem mnie inaczej wychowano
Podzielę ostatnią kromkę lub oddam całą
Znów płaczę bo patrzę bracie na twoje zdjęcie
Życie miałeś ciężkie, niech choć ziemia lekką będzie