Neyrang

[قسمت اول]
دگران
آواز قنارى بودم
فكر كردن سلام گرگم
فكر كردن دلالى تو هنره مقصودم ولى من
بودم حراج گوهر

گفتن دنبال آب گِل‌آلودم
ولى من شراب سرخم خودم
پرتوى درخشان روزنه‌ى ذوق
تو دل شباى جمعه‌ام خودم

[پل]
كه مثل رنگ آسمون تو شب
موندم هميشه يكدست
با دو دستم كردم قلبمو اهدا
ولى هميشه شكست

[همخوان]
اونا آگاه نبودن آگاه نبودن از اين
اونا آگاه نبودن آگاه نبودن از اين
اونا آگاه نبودن آگاه نبودن از اين
اونا آگاه نبودن آگاه نبودن چون خودشون

[قلاب]
پر از رنگ بودن ، پر از نيرنگ بودن
چون پر از ننگ بودن ، پر از نيرنگ بودن

[قسمت دوم]
وقتى نفرت جارى در گردهمايی‌ست
بيدارى بی‌شک روا نيست
آنكس كه يارِ دلدار داره روانيست
برايش گويند دوا نيست
پس او
به اجبار بندد شمشير به كمر از رو
كه انگار
نصف اين خلق را حيف است اصلا از نور
كه انگار
نصف اين خلق را حيف از نفس از نون
بذار بسوزن خشک و تر دهند پس جون

[پل]
باز هم مثل آسمون تو شب
موندم هميشه يكدست
با دو دستم كردم قلبمو اهدا (قلبو با دو دست اهدا كردم ولى...)
ولى هميشه شكست (هميشه..)

[همخوان]
اونا آگاه نبودن آگاه نبودن از اين
اونا آگاه نبودن آگاه نبودن از اين
اونا آگاه نبودن آگاه نبودن از اين
اونا آگاه نبودن آگاه نبودن چون خودشون

[قلاب]
پر از رنگ بودن، پر از نيرنگ بودن
چون پر از ننگ بودن، پر از نيرنگ بودن

[پایانی]
بازم مثل رنگ آسمون تو شب
موندم عميقاً يك دست
قلبو ترميم و اهدا كردم
شايد نبينم شكست