Νέρωνας (Neronas)

[Verse 1: Smuggler]
Ο λόγος μου σπαθί αν τον δώσω
Εσύ σκέφτεσαι πως θα σε κόψω
Αν ήρθανε για λίγο μείναν πόσο
Ήρθαν να με κόψουν να με δυναμώσουν
Μου δείχναν με το χέρι τους το άστρο φάτνης
Τώρα είμαι πάνω του ο αστροναύτης
Μου έλεγαν με άμμο πως το κάστρο φτιάχνεις
Άμα διαλυθεί πάλι το ξανακάνεις
Μεγάλε μου όλα καλά; Πως πάει ο μήνας
Σε τρώει η επαρχία ή το κέντρο της Αθήνας
Τα 'πες με τους άλλους είναι και αυτοί μαζί μας
Πήρα σκύλο δε μπαίνουνε γάτες στην αυλή μας
Άλλο τεχνική και άλλο η τέχνη
Σαν το φθινοπωρινό φύλλο που πέφτει
Πες και τον καλό σου φίλο για να έρθει
Όχι αυτόν, τον καλό ψεύτη
Ποιον ψάχνεις; Ποιος έχει μείνει
Έψαξα δε βρήκα τη δικαιοσύνη
Πετάω με διαστημόπλοιο που λέει
Τρία έξι εννιά μετά θα με βρουν εξωγήινοι
Ο χρόνος είναι σχετικός μορφώσου
Το χρόνο σου σου τρώει το κινητό σου
Μάλλον τα παιδιά θέλουν να νιώσουν
Άντε πες τους να έρθουν να χώσουν

[Verse 2: Loimos]
Βρίσκομαι ανάμεσα σε καμμένα συντρίμια
Ο ήλιος καίει πάνω απ' την Αθήνα
Όλοι μας μεταξύ μας κι είναι κρίμα σκέφτομαι κάθε μέρα αυτή τη ρίμα
Πως βγάζω με τριψήφιο το μήνα
Στην ίδια ρουτίνα δεν πάω με το κύμα
Δε σκύβω κεφάλι σ' αυτόν που με θέλει θύμα
Η χώρα μου νεκρή που για μπροστά δεν κάνει βήμα
Το θύμα δεν ακούγεται σα να μην πιάνει σήμα
Δες αυτά που γίνονται φανερά εγκλήματα συγκαλύπτονται
Που η δικαιοσύνη δε θα βρει ποτέ
Πλημμύρες φωτιές τόσοι παιδοβιαστές
Σε κρατικές συμμορίες κάνουν κρυφές συμφωνίες
Ο πόνος που 'χει προκληθεί σε λέξεις δεν αποτυπώνεται
Τα παιδιά τυφλά κι όλα μεταξύ τους σκοτώνονται
Οι κυβερνήσεις χώνονται τ' ακούνε κι αγχώνονται
Θα θέλατε πολύ μα οι καλλιτέχνες δε φιμώνονται

[Outro: Smuggler]
Τα πόδια σου πατάν πιο δυνατά γιατί το είδα πως μαθαίνεις απ' τα λάθη
Πόσες φορές κι αν γεννηθούμε απ' τη φωτιά και πόσο αίμα να χρειάζεται μια μάχη
Κρατούσες ένα τριαντάφυλλο μετά αλλά στο δάχτυλο έμενε ένα αγκάθι