Nefesim

[Verse 1: Laedri]

Gökyüzünden bir hayli ilerde hasretim
Dizili ardım sıra ümit kol mesafesinde çaresizlik
Ketum bir sessizliği taşırken yüzümde
İnfaz edilmiş bir ton hayalim intihar süsüyle
Toplanmış hatıralar aynı yer saatte bende
Tadı hala aynı sorma düşmemiş vakitten
Vicdan insanları kafaları gece yastığa değince hackler
Pişmanlık dolu mahcubiyetten tüm hataların ekte
Zorlama muafım ben duygudan
Lağvettim hislerimi ekseriyetle korkudan
Ve son bulun artık bir ben geri kaldım
Gecemin makus ağır sessizliğine eşlik eder sanrılar

[Verse 2: Savaş Tancuay]

Ne yaptın da diledin ne söyledin de bilelim
Her halükarda hiç bir lütfu hak edemezdin diye mi
Ben hayal kırıklıklarımı hep peşin peşin ödedim
Artılarımı mahvettiğini zanneden eksilerim
Yeri dolmaz dürüstlüğün dostum hak hukuk bilene
Teraziyi dengede tutup alnından çamur silene
Çivisi çıkmış dünyanın kıçından akar diyare
İncinen duygularını tamir etmek için rap bahane
Benim için davam olabilir ikonik bir kalkan
Yolu bilmez sorsan sonu gelmez korkak tipi korsan
Her şey den yoksun bir de bilmişliği kadar noksan
Yok bende tasman tevellüt seksenler dört adam safkan

[Nakarat: Laedri]

Üşür nefesim çöker karanlığın yükü
Gecemi sarkıtın sabahlara
Isıt hevesim inan zamanımız yok hiç
Yürütün düşümü dönemem geri

[Verse 3: Enemy One]

Bak oğlum anlatayım da dinle sen hikayeyi
Ölüm doğum çare değil hayat gerçek sahnedeyiz
Sırtın bir kez yere değdi bıraktın sen mücadeleyi
Kazanmaktan çok uzaksın varlığın bile şaibeli
Bir gönlüm bir ömrüm bir kızım bir hayalim var
Bir sözüm bir sazım bir tılsım ihtiyacım olan
Bir gözüm kara bir gözüm benim mavi bulutlar
Şu sesim kesilene kadar esecek bu rüzgar
Ben kendimden vazgeçerken erkenden geldi bana yalnızlık
Sebebini bilemedim onu sana soramadım anlatamadım bir de yıllarca
Bir sensizlik çok boşluklar yarattı anne tonlarca
Kaldıramadım çok ağır geldi yükler sen olmayınca

[Verse 4: Derin Darbe]

En son ne zaman özgür olmaya cüret ettin bir düşün
Taze değildi karakterlere pare pare bölünüşün
Kıvılcımdın ateş oldu yirmilerde görünüşün
Yavaş yavaş kayboldu dudaklarında o gülüşün
Bir umut kuluçkada geçti günüm tırışkadan
Sonbahara karıştı kafam henüz ilkine alışmadan
Neydi kavram neydi kavgam çıkamadım bu duruşmadan
Kök salabildik bari toprağa karışmadan
Kafamın içinde saltanatlar kurulup devrilir
An gelir yükümü sırtıma alıp giderim değişsin bu devir
Tavında dövülmeliydi demir kader kısmet yazdı emir
Kitabın bitene kadar durma sayfaları çevir

[Nakarat: Laedri]

Üşür nefesim çöker karanlığın yükü
Gecemi sarkıtın sabahlara
Isıt hevesim inan zamanımız yok hiç
Yürütün düşümü dönemem geri