Necronomicon

[Intro]
[?]

[Verse 1]
Οι ουρανοί ψελλίζουν φόβο είναι δική των θεών
Γιατί φωνή μου ξεκλειδώνει το Νεκρονομικόν
Εν γελοιοτητα σηπεδων το σκότος κλείνει σαν πενσα
Τα κουπλέ μου επισημοποιουν την ύπαρξη της Mensa
Ηφαιστειακά αναβληματα στον ουρανό της Πομπηίας
Η πένα μου σαν άνθος στο τάγμα της Ευποιίας
Βλέπεις πλάτη σαν μανδύας κατά γενικό κανόνα
Βρες καλύτερο μου ψάχνεις να βρεις βελόνα
Στ' άχυρα κλάματα αστεριών μυριάδες σαν πλημμύρα
Ότι γράφω δεν υπάρχει σαν παιδιά από μάνα στείρα
Ας φωνάξουν τον κλητήρα καρφος εν τω οφθαλμώ
Σαν ατσάλινος δαίμονας φέρνω τεκτονικό σεισμό
Εκ δεσμών ωσεί παρών το μυαλό μου σαν εξάντας
Κάθε προσπάθεια νίκης σου θυμίζει της Άρτας
Το γεφύρι σα καταδίκη ηλεκτροφόρας καρέκλας
Το Hip-Hop σας γιορτάζει στη γιορτή της γυναίκας

[Verse 2]
Πέφτει αίμα και χιόνι στο τελευταίο οχυρό
Ο Δίας χάνει το σκήπτρον από κοσμικό κεραυνό
Γέννα ο Όλυμπος της φιλικής το θυρεό
Και όλοι γνωρίζουν στην μάχη τον κρυονικο σεισμό
Γράφω σαν τέρας ιερό ο χωροχρόνος αμφορέας
Ο λαβνοκ αναμορφώνει τη θεωρία της Γαίας
Το μυαλό μου ο Πρωτέας σε ατερμονους κύκλους
Ζω σε παράλληλα σύμπαντα και σκοτώνω Δαρβίνος
Όταν σκάει ο ISO πεθαίνεις πριν πεθάνεις
Και σε ξανασκωτονει για να ξαναναπεθανεις
Συλλαβηζεις δεν ραππαρεις δολοφονημενε Κρόνε
Και τα ζώα σε πιστεύουν πρέπει να λέγεσαι Νώε
Όπως ο κάποτε εν ψυχρώ το ξεπουλατε για χρυσούς
Αλλά δεν έχετε μέλλον σαν βασιλιάδες δίχως γιους
Σταματώ τους βιασμούς στην απαρχή ΤΗΣ λειψανδριας
Το Καλύτερο κουπλέ σου ήταν γράμμα αυτοκτονίας