Ne Bekledin?

[Verse 1]
İnsanların kaybedilme, bende kaybetme korkusu
Sorgulamadan hayatı, yaşayamazdım doğrusu
Sende yanlış kabul edilen; başkasının doğrusuyken
Başarmana yakın önünde kahpe düşman ordusu
Çünkü sesler her tarafta anlamsızca yükselir
Tökezlemek mi? Asıl bunlar gücüne güç verir
Hayal bir söz verir, kanarsın, zaman karşı çıkar
Bazen tartışsan bile dinlemez, zaman hep haklı çıkar
Zaten kimse anlamaz da halini, biçareliği
Yanında kimse yoktur, dertlerine bir çare değil
Ortak olmaktan kaçan da insan, bir fare değil
Zor anında hangi deliğe sığınmış ki belli dеğil
Somut olarak soyutluğun içinde yerimi aldım
Aklımı kaçırdığımı düşünenlеr, delirdim sansın
Sınırlarında şansın, bizler üzüm tanesiydik
Birden toplanınca salkım, ben öyle şansın

[Nakarat]
Çünkü kaybetmek en kolayı
Peki ne bekledin?
Kazanmak gerçekten zor
İyi de, sen ne bekledin?

[Verse 2]
Gözlerin kenetlenir, kalbin hızlı çarpar
Sözlerin yalpalar, dilindeyse aynı heyecan
Yine aynı masal sonunu bildiğin, hayat kumar
Kaybedince aynı masa, aynı şişe ve dört duvar
Gülüyorsan bu yalanların gerçeklerden tatlı olmasından
Bir bakıma aklın öyle sanmasından
Melek ayrı koldan, şeytan ayrı yoldan hedef ben
Dünya koca bir laboratuvar, deneylerde denek ben
Sayfalarım anı doldu, erkekler ağlamaz derler
Gözlerim dolmuşken, bunu öğrenmek acı oldu
Savaşmak bir hiçliğe kurşun atmak kadar anlamsız şu aralar
Seni en çok kendi kurşunun yaralar
Okyanuslar kadar derin bu dünyaya kinin
Bir sabah uyanır ve dersin "buraya ait bile değilim"
Mağlup olsam bilirim ama galip bile değilim
O zaman dön aynaya, sor kendine, peki ne bekledin?

[Nakarat]
Çünkü kaybetmek en kolayı
Peki ne bekledin?
Kazanmak gerçekten zor
İyi de, sen ne bekledin?