Nazm

{آلبوم نیروانا | متن آهنگ «نظم» از رضا پیشرو}

[مقدمه]
به نام حقیقت

[قسمت یک]
نظم نوینه با هماهنگی
لاکپشت ها رو ساختن با هراس از دین
همه ریز و درشت ها رو سوا کردین
همه سرها توو گوشی کله محال اندیش
مُرده خور در میاره ادای درویش
قلبتو در بیاری به فنا رفتی
انقدر سر کردی بی غذا غمگین
میخوای روحتو بفروشی به مقام اصلی
میگی دیگه نمیدونم علاقم چیه
داره میره توو کونم و حواسم نیست
انقدر بار رومه نمیتونی سوارم شی
هوا ابری شده زمین شهادت خیز
به ما تحمیل شده زمان از بیخ
غیر عادی نی توو روزهام ندارم دید
نمیدونی داری میکنی فرار از چی
افسرده منتظر شهاب سنگی
واسه آزادی میشه سرا تقدیم
که شیطان بنازه به توانمندی
نسل منزوی سلاما سنگین
اهلیا میکنن خلاف رنگی
اگه اینجوری جلو بره توو بلا تقویم
قبل پروژه مریخ از فضا رفتیم
مگه زمین دست ما امانت نبود؟
بگو چرا دیگه نمیشه توو سیاره ام زیست؟
وقتی ساخته شه بنا بر این
جواب همه سوال ها میشه بنابراین
جهان مستی شده جهان هستی
توش همه راه ها بازه برای تسلیم
اجازه نداری فکر کنی فرامرزی
مغز دکتر ها هم تعطیل و سلامت نیست
میتونی سکوت هم بچینی برای هفت سین
سرباز بودیم و هنوز سرباز هستیم
حتی اگه برای خودمون ارباب هم شیم
حتما نمیریم توو جنگ با شمشیر
حرکت کنید همه سر صف برید
جاری باشید ولی نمه نمه جمع کنید
بدون سر باید واسه دردسر دویید
قهرمان ها پوشالی صحنه سمبلیک

[همخوان]
نمیشه از راه عدالت رفت
این ها بالاخره میکنن یه جا قطع ام
توو روشون ایستادم اصالت مند
همونطوری ام که دیدید بگا رفتم
آدم ها هم شروع کردن به نگاه کردن
ریدم توو این زندگی فلاکتمند
سکوت جزیره نبضمو صدا زد رفت
تا توو قلب اقیانوسو شنا کردم

[قسمت دو]
دیدم چطور بهم تحمیل میشه
حتی خودم چطور به خودم گیر میده
جهان هستی پُر از نیستیه
همیشه همه چی عجیب دورم پیش میره
خیلی از این ها برا بد زیستیه
قمر در عقرب بعدیش چیه
به خودم میگم بالاخره نحسیش میره
مغزم گیر میکنه توو صد چیز دیگه
حالا فریاده شده توو واژه مخفی
ما تنها شبیه خالق هستیم
نورِ که نمیگیره خواب سنگین
برا فرستاده میکنه ما رو اهلی
نورِ که چشمست و تشنش نیست
خوشا به حال چشم های حکمت بین
همه فقط میگن حیف از این
هیچ قهرمانی درس عبرت نیست

(گفتم)

[همخوان]
نمیشه از راه عدالت رفت
این ها بالاخره میکنن یه جا قطع ام
توو روشون ایستادم اصالت مند
همونطوری ام که دیدید بگا رفتم
آدم ها هم شروع کردن به نگاه کردن
ریدم توو این زندگی فلاکتمند
سکوت جزیره نبضمو صدا زد رفت
تا توو قلب اقیانوسو شنا کردم

[قسمت سه]
اجی مجی باید از هر چی رد شیم
قدیم جلو در خونه ها نرم میبستیم
با یه کدو تنبل و توش هم میکندیم
هر کی عطسه میکرد صبر میکردیم
راهکاری بود وقتی برمیگشتی
وقتی یکی با چهرش زخم میزد نیش
رد میکردیم سردی گرمی رو
مقدمه پیروزی بود هر شکستی
حالا همه مغز ها شده غرب وحشی
میلیاردر هم باشی ورشکستی
هوش مصنوعی و دسته بندی
چی میخواد پیش بیاد واسه نسل بعدی
ها؟ آآآ