Nazar Faramosh She Aslet

؛[قسمت اول]؛
توی شهرم همه نگاها به سمت پوله
وقتی میز شام تو اورگانا به صرف سوده
مردنت به زور و زنده موندنت آسونه
تو قُلکت پوله و همه لُکنتت واسه اونه
نتیجه گورستونه
یه خونه میگیرن برات نزدیکه پایینِ شهر
کوچیکه ولی خوبه
یه پُل پر عبوره
به سمت واقعیت
چمدونا رو کوله
مردن با قاطعیت
مثل نوزادی که خیره بود و پلک نمیزد
مثل دختری که تو کوچه ها لِی لِی میرفت
مثل پیرمردی که میزنه بم یه نیش خند
هرچی که میبینم و میبینی تو چک نویسم
دوست شو با خودت هر چه سریع تر
پوست بنداز ، بنداز دور غرور و بشو شبی قبل
نور پشت قضیَس
بشو به خودت نزدیک تر
تا بشه حد و مرزت رد
بفهمی درسشو بهتر
توچی؟ خوشی به چی؟میراثت یا شهرت؟
همه زندگیت رو دوییدی تا برسی به فرصت
وعده های تخمیت دلِ خیلیا رو خوش کرد
تو حرفاتو میگی میشم یه نقطه تهِ جملت
راه بازه اگه راه بندازی کَلَرو
یه معامله کن با خودت زود میبینی خَندَرو
واسه ی رسیدنت دو بده این دندرو
همه ی ما یه روزی چشیدیم مزه ی خنجرو
چیزی که می ارزه زمانه درس بگیر از مشکلا حتی اگه تو توانِ دَه بود
یا در حال جنگ پای عقیدت بمون
یا عادی مثل اونی که تو درّه ی مرگ سوخت
حقیقت همینه فهمیدن سخته
واسه مردمی که نفهمیدن حقیقت تلخه
پرید از کلّه عدالت و قاطی گله
میشی شست و شوی مغزی و تو حاشیه پرتت میکنن و طمع رویات تو غافله غرقه
هه هههه
غیر قابل درکه واست ولی واسه ما در حد چایی و قنده
بپیچ با باقی گلّه
من کاتب باطن تو رو کاغذ های فاخر حامل جُرم تو خط کشی دفترم
که با یه حادثه مچاله شد تو واهمه ی راه تو تمام خاطرات تومو خط زدم
ما له میکنیم ضابطه هارو و میرینیم به کلِ قانونا و تابع و راهتون
راه ما جدائه حقمون تو یه شب شامتون
کامتون شیرین و تُف ما رو صورت حامیتون
من هنوز اینجا کلی کار دارم با رپ و
اورزه میخوام ازت اگه توام مثل مایی باش
میدونی ، خیلیا توی این بازی فکر میکردن رپ کنن
اگه دوست داری که برنده باشی واقعی باش
این نصیحت نیس حقه
یه وصیت نیس حرفه
اینکه فرار کنی از خودت یه خریت محضه
نقاب رو بردار
بگیر قلم رو دستت
از حقیقت بنویس نذار فراموش شه اصلت
نذار فراموش شه اصلت
نذار فراموش شه اصلت
نذار فراموش شه اصلت