Nankör

[Verse]
Kekliksin kaderinin çantasında
Ya da lekesin bi fahişenin tangasında
Herkes birgün çekip gider bırakmadan arkasında bir şey
Belki kasım ortasında belki ay başında

Bıktım her seferde tekrar başa sarmasından
Saklama sakın bağır, çağır, ağla anlasınlar
Onlar da ağlasınlar, onlar da kalkmasınlar masadan
Bıktım her kumdan düzenin dağılmasından

Uyanmak istememek uykudan, kurcalanmış duygular
Günahlarla öpüştüm şeytana esir üst dudağım
İçimde kıyametler kopar dışarda var curcuna
Buna çare değil tedaviler bilemedim durdurak

Lambaları söndürdüm, güneş görmez pencerem
Birkaç şarap ve kül tablası yine çekildi perdeler
Ruhumu teslim ettim acımasızca yellere
Ben çoktandır yorulmuşum bırak kendine gel deme

Yüzüm sürüldü yerlere, kaçıp gidin bi' yerlere
Kırgınım insanoğluna; "Ben insanım" diyenlere
Bıçaklamakla yetinmeyip sırtıma binenlere
Gülmedim, gül görmedim alışkınım dikenlere

Kaybettim yüzünüze gülmediğim için
Olamadı annemi ağlatıp üzmediğim bi gün
Düşmediğim bi gün
Ve de inan ölüm düşlüyorum bakirenin ilk geceyi düşlediği gibi

[Hook]
Gözlerim mutluluklara kör
Dön arkanı çekip git üstümü ört
Geri dönme, geri dönme
Geri dönsen de vicdanın sızlamaz insanlık nankör
Geri dönsen de vicdanın sızlamaz insanlık nankör