Nafaskesh

Verse 1: Amir Khalvat

این روزا توو کوچه ها ملکه پره
پُر شیرینی شیرینی ، پُر مگسِ دورشو
افتادن وسط این جامعه تا زدم چشم
فهمیدم باید بجنگم همیشه نفس کش
حتی برید ازم مادرم ، کشورم واسه هنرم
گفت کافرم تنها واسادم و این شد باورم
بهترین بازیکنم و خداس داورم تا آخرم
من هر کاری میکنم بهم میاد
تو أ چیزی حرف میزنی که دلت میخواد
میگی رپ و میکنم چون دارم بهش نیاز
برو گوشه سریع میکروفون و بدش بیاد
شد باز ، باز زبون که بگی چی پسر
بعد این همه سال اومدی برینی به رپ
یادگاره ماها شد رو تنِ پاسگاه جاپا
و تو ج*ده ها جلوت روهم چارتا چارتا
من با هیچ احدی شوخی ندارم
تو هم در نیار ادا مثِ طوطی برا من
اینا تهش لش جلومان و طفلِ ننشون
منم قلممو تکون دادم ضد همشون

Verse 2: Peyman Deep

خودتم میدونی بد توو جَوی
من توو خیابون یادگرفتم جنگ و درگیری
بی ترس و تردید این فصلِ جدیده أ یه بحثِ قبلی
ما توو خاورمیانه ایم توو قلب تحریم
مهم نی دیشب با چند تا هرزه گشتی
اینجا کسشرای تو رو به چپشم نی کسی
تو پیِ جنده ها با بویِ اسکناس
خُب اشتغال به رَپت اشتباس
روی سکه باز به سمته برده منو تیممه
تو پُره پارادوکسه هنوز توو نوشته هات
میبینی بوده استعداد که بعدِ چهار سال
میکوبه باز توو ووفرت صدام
زدم رو توو پِرت فِلاش
میام از اتوبان مرکز میره تونلت به گا
یه چیزه نو بگو که تکراریه سوژه قصه هات
و الآن وقتِ رفتنِ تو و این توله نِفله هاست
نه أ ما دوره ادعا ، فَنت هم بوده حزبِ باد
که الان تووی حسِ ماست و
بازی توو طلسمِ ماست
فکر نکن بوده اتفاق
دشمنی مونده بین ما
نی با تو مودِ اتحاد
بحث پول و پِیپ و پِیک و کَش نی دوره ما
ولی ردیفه با یه اشاره هرچیو بخوام