Naboodam Messe shoma

[مقدمه]
لابیتا خالی، میشم با کلمه‌بازی
لابیتا خالی، میشم با کلمه‌بازی

[ورس ۱]
همه می‌خوان فقط دیده بشن، چه بد چه خوب
حتی اونایی که نکردن هیپ هاپ رو نردبون
حتی خوده لابیت بدش نمیاد از فیم و پول
ولی خب ترجیح میده نباشه عوضی و حیف نون
همه چی کلیشه بوده و هست
جالب نیست هیچی واسم مث قبل
هرچقدر بشه این قد بلند
عمره کوتاهه و قبرامون تنگ
بگو تو چی داری از خودت
که بکنه گوشارو تیز
حقیقت و کی می‌دونه آخه
وقتی تو این شهر ناجی ای نیست
لابیت نداره چیزی واسه باخت
هرچی که داررو میده به باد
حتی اگه یروز بشه لاکار
بلده بکشه گیلیم از آب
میکنم کور چشم حسودو
رفیق فیک از دورم دور
نبودم محتاج و مجبورو
میمونم سرکش و سگ‌جون
خیالت تخت نمیشم لنگ یا که منفور
خودمو مست میکنم غرق مث مجنون
ندارم وقت بکنم صرف حرف مردم
میزنم برق، همیشه خلق میشم از نو
تو کف شهر هنوز یکی هست که با لاشی بازی غریبه‌س
نداره ترس از چیزی که هست حتی اگه یه روز بشه حبس
از خیابون میگیره درس نمیده قرض خودشو به کسی نقد
حتی اگه همه بکشنش پایین سرش بالاس اون مث مرد

[همخوان]
نبودم مثله شما حسود و پر ادعا
هول داف خراب نشدم همیشه بودم مث خدا
بوده ما راهمون جدا از همه جیره خورا
حرفامون داره ثبات ابدی میشم انگاری دراکولام

نبودم مث شما حسود و پر ادعا
هول داف خراب نشدم همیشه بودم مث خدا
بوده ما راهمون جدا از همه جیره خورا
حرفامون داره ثبات ابدی میشم انگاری دراکولام

[ورس ۲]
خلاصه گذاشتم پا به سن فهمیدم زندگیم بوده مبارزه
اگه بازنده بودم و بیخیال هیچوقت نمی‌شدم مرکز دایره
با رپ نمیدم مسابقه پر میکنم جای خالیو کاملش
دیگه حتی نمیخوام بدم تغییر
انگار باس همه چی یبار بگا بره
هرچقدر سخت تر باشه زندگی راهکارا بهتر میشه
هرچقدر بیشتر دل نبندی دورت شلوغ تر میشه
اعتماد نکن حتی بخودت حق بده اشتباه کنی
نرو دنبال اون کسی که ترکت کرده و رفته از پیشت
مفرد بمون تو جمع مفت‌برا
نرو دنبالشون میشی مبتلا
ضد جریان بکن راتو سوا
نشو دهنی که بو میده مثل مستراح
لابیت فرق داره باهمه کسکشا
نیست تخمم بشن دوستام دشمنام
بد بین شدم مث همه باورام
این شهر خوده اشغالِ مث ادماش
کلم باد داره قد یه بالون
گوشام بدهکار نی به کسی
یروز میشم مداد بی پاک‌کن
همه حرفام میشینه به کرسی
حبسم توی گوشت استخون
مثله نامه تو صندوق پستی
ممکنه هیچوقت خونده نشم
در گوشِت، یه تصویر صوتی

[همخوان]
نبودم مث شما حسود و پر ادعا
هول داف خراب نشدم همیشه بودم مث خدا
بوده ما راهمون جدا از همه جیره خورا
حرفامون داره ثبات ابدی میشم انگاری دراکولام

نبودم مث شما حسود و پر ادعا
هول داف خراب نشدم همیشه بودم مث خدا
بوده ما راهمون جدا از همه جیره خورا
حرفامون داره ثبات ابدی میشم انگاری دراکولام

[پایانی]
لابیت و نکو

تهران، مرداد ۱۴۰۱