Może Pogadamy

Ja wstaję rano, prysznic, kawa, gazeta, czytam Onet
Izrael płacze bombami, Palestyna ciągle płonie
Afryka tonie we łzach, sąd zostaje na lufach
Krew na diamentach, Gruzja ciągle płacze po trupach
Babilon upadł dawno choć nie jestem rasta
Zresztą echem poparty, wciąż podzielona Jamajka
To tylko symbol dla nas, zimny świat z gazet
Ale chłód jakby Kreml przykręcił nam kurek z gazem
Możemy chórem razem krzyknąć stop
Ale powiedz mi czy to naprawdę wszystko co

Qui pro quo, liderzy mają gdzieś elektorat
Po wyborach już tylko w rolach konkwistadora
I tak mija 100 lat, 200, świat jak stary net-book
Łuki brwiowe zaszywane w imię barwy klubu
Tet triumfalny, komiczny w świecie porażki
Gdy Europa importuje HIV z nieletniej Tajlandii
W Brytanii polskie dzieci patrzą na kartki z domu
I trawią cudzy [?] po dwóch stronach stołu
Z łokciami na gazetach dopijamy resztki kawy
No, już się nie gniewaj, może pogadamy?

Czasem wystarczy dialog, może kilka słów
Nić porozumienia żeby móc czytać znów
Gazety razem, myśleć zanim wystygnie kawa
Ty też pewnie masz kogoś z kim chcesz pogadać