Mostanad

[مقدمه: سجاد روزر]
نمی‌دونم‌ حالا
تا ما میایم بالا
میان دستو پامونو می‌گیرن میگن زوده
چه می‌دونن ماها
تو چه راهی رفتیم که الان همه‌ چی خوبه
نه نمی‌تونن بیان
این مسیری که ما رفتیم، برا شما خیلی دوره
این چیزا به ما میاد
آره تو که مخت نمی‌کِشه، خو مگه به زوره
رپ برا منه
به این چاقالا بگو برن و دست بردارن
من بکسم پایمه
لب تَر کنم میاد جلوت اول آخرت

[قسمت یک: سجاد روزر]
حالا بگو چرا داری می‌گیری تو فاز دریک و اِمینم
مِن و مِن می‌کنی جلوم بِده بره، تو رِبِ‌رِ
پته‌پته کنی دست منم وله وله مُشت
داره قدرت، یهو دیدی سَجی تو رو کُشت
میشی مُنفَک، نمی‌تونی برسی بهم‌ عمراً
محکم ‌کلمه رو می‌کوبم رو نُت، به‌به‌به
بهم میگن می‌کنم هر وقت رپ
وقتی میام تهران، هرچند وقت
من اَ کرج اومدم، کَل‌کَل نکن
کله‌اتو می‌کَنم
نکن گنگ گنگ گنگ
AAA حالا
فازه تِرپی داری ولی نی استیج، حیف
چقد می‌ذاری تو، تو این حرفه
عین تک‌ناین؛ جوینر لوکاس یا
تا که کولاک کنی مث بنز NF که
کوتاه بدی یه ورس حرفه‌ای
کو تا بتونی مثِ ما جر بدی یا

[قسمت دو: مُصیبد]
آقا شوما بگید
پدرزنم دختر میده بهم فردا؟
من آقام گردن نمی‌گیرم
آرتیستم ارواح عمه‌ام
اَجرم با کرام الکاتبینه، حقمو نمیدن
یکی نیست بگه بابا اینا دست تنهان
ما با این حال، فرسنگ‌هاست
داریم راه میایم، رسما قاط زدم
نیستن این لاشیا دست‌بردار
اوض احوالمم خزعبل
هنرمندم اَ کفم رفت عمرم بسه
تو شهرمم شهرت دارم ولی جرئت نه
چرا؟ چون من جُرمم رپه
تاریخ یه منبع موثقه
که مستند میشه یه روزی اَ پشت صحنه
دست سیستمو اَ تو خون هنر قطع می‌کنه
کاش عمرم قَد بده مسجل شه
یه روز انقدر در میارم اَ رپ
که بخرم برا یه دونه دخترم قصر
پشت سرم صفه
رو سقف خواسته‌هام
تکون میدم برا دشمنم دست
پَ عینهو ضرب‌الاجل
اَ وسط این گیر و دار و درد و مرض
اومدم ریشه نسلو هرس کنم
همون‌طور که کردم یه شهرو مَچل
تو بمیری تناژ بالا زدم تو کار
چپم خالی، تنم خارید
زدن طلبکارا دهنمو ساییدن و
تتمه حسابه تهِ تهِ ته‌ش ماسید و باز
هنرمو رو سرتون صلواتی پاچیدم
تا بوده همین بوده با صدا حاجیت فک لقه
منتهی گُمه چون مافیاها مالیدن درش
حتی با این وضع که طرف ما دایی رپ بَده
زدم گاییدم چون حالیم هست که حاجیت محشره رپش
رصد شد، چَک خورد سرگرد، دستام بست
حتی خبر شد دست به دست خو درباره‌ام
محل همه تبر زدن شد دَم و دستگام جمع
اما این غربتیا هنوز منو نشناختن
عمو مصی دوتا کلمه‌ست
ولی یه روز رو استیج میلیونیه
اونجام اَ درون همون بچه پایینه
همون گنگ معرفت‌پرست دیروزیه

[قسمت سه: نیما نیموش]
حاجی ما رو می‌بینه رو آنتن
شبکه‌ش قطع میشه تا سه روز، آخه
نت ریده تا حدی که بوش پا شه
دماغ و زبون و می‌بنده که گوش وا شه و لال شه
سریع بره تو لاکش، چون داره پشت ولی یه سولاخه
مدافع حرمه، تناقض داره
چون خداحافظ نمیگه، میگه بدرود جاکش
خب داشمون مثلا پارسیه، نوشابه باز میشه
برا خودش باز، چون که اَ خودش راضیه
سگه و هار میشه، نازیه، نژادپرسته تو حاشیه
میره اون خواب دیده، بتونه یه آرشیتکت، بشه تو قافیه
مث من اون راست میگه، که غولِ تو بازی
ولی باز می‌کنم حتی مرحله آخرشو
اگه اون فازیه، پَ منم یه متر میام براش، تا راضی شه
همینا کافیشه، تو فاز هیز نی ولی قفل رو کافیشه
هیچ تو تکنیکال، فَک تو زاویه
می‌خواد جدی باشه، ولی باز وا میده
عِشقِل اسمی لات، دنبال باربیه
جنسا نمی‌سازه بهش که قاطیه
آقای اسکی باز، برف و دوس داره
سرد و سوزناکه، حرفام می‌دونم خودم
ولی به خاطر همینه که دیوونه‌ هم شدن همه
مخصوصا اونایی که می‌دونن
شدم مث رقیبی که بیرون اَ گودم
دارم می‌بینم که می‌لولن تو هم
ولی مهم نی؛ می‌رینم روشون
بعدم می‌کِشم سیفون هم، چون
من نیستم پیگیر، کی خوند اَ کتک کاری
یا کی خوند اَ ممه، یا کی تو رپ گُنده‌ست
من می‌خونم بدونن چی موند اَ شهرت
یه مُشت کرکس کثیفِ کله کیرکار
که همه‌ش همین یه حرف هیت یاد گرفتن
بگن تو سبک هیپ‌هاپ
صبح تا شب تو تلگرام و واتساپ یا اینستان
گُل و کاشتن ضربه ایستگاهی به خودشون
ولی در اصل به هیچ‌جاشون برنمی‌خوره
این هنر که نیست داش
اینا باید خاک بریزن سرشون
بی‌جنبه‌ان چون خائن میشن سر پول
براش حتی قانع میشن همه جوره
در خدمتن، دائم میدن لب و کون
ولی ما صبح تا شب تام و جری بازی می‌کنیم با پلیس
تو فانتزیات نیست اینا؛ حتی تو فیلماتم باز
نمی‌تونی هیچ‌وقت مثل ما بشی
پاتریک، اسفنجی، اسکاچی، ابری
با یک دو سه پاک میشن، این جونورا
خوبه برا، امثال تو پاکسازی، پس چی
دنبال حرفیم؛ تاثیرگذار که به هر کی
صحیح کارو یاد بدیم همچین
نه نیستم من پی ترفیع، عزیزم
نکنه می‌خوای «شاه»، «اعتبار» یا «پدر» بعدی‌ش بشی
اندازه کافی بی‌اعتبار شد خط و مسیرش، چی
می‌مونه از این دل صاف فقط بدبختی‌ش، به
کی بگیم داریم می‌ریم بگا، می‌بَریم هرچی رفیق
با خودمون اونجا، چون پاتوق‌مون اونجاست
می‌جنگیم حتی تو راه‌ش ما با خود جومونگاش
اما تو چی؟ تو نهایت می‌بَری با خودت یومورتا
تو لامبورگینی پیکنیک می‌رینی تا خود اروپا
از داخل اون روستا رفتی تا دل کوه موها
بعدم استانبول، اونجا بشی تاجر کونونا
یه فاسد و سوجوک باز، رفتی وارد فرودگاه
شدی قاچاقی کانادا بری، پاسپورتت بو مو داشت
بزن آبجوئتو پولدار، ولی قاشقت خب کوتاه‌ست
واسه گوه‌خوری پَ بهتره بمونه پاخورت همونجا
عین کارتون اون فوتبالیستا
یه ماه رو هوا می‌مونه توپات
روبرتو داده باجو به دروغات
هیپ‌هاپ حاصل سقوطاست
تو جامعه سکوت باعث شد
بشکنه باز که رپ‌فارس کنه صعود باهام
جالبه تو روم با احترام میگه که خوب کار میدم
اما باز میشه اون دور به ما میگه گوزو
وای به حالی که تو روش وایمیسی
می‌خندی دور بار، میشه پُر رو
کاش می‌تونست اون دل پاک بشه خوب بود براش
اون ماهره تومون اما آماتوره تو خوب رفتار کردن
حتی پشتِ میک خوندن خارجه اَ رو ضرب
حاجی عاشق بلوزه با یه کاپشن چروک
هر بار میره رو سن
دوس داره بی‌لباس بره دودول‌طلا