Mirisa Na Prilep

[Строфа]
Јо, и не може да мине ова мисла
Ме вика длабоко без излез
Длабоко во Фрауд, таму и ќе биде
Ако има пекол знај ќе мириса на Прилеп
Нов ден иде но не гледам сонце
Кажи кога брате ова магла ќе пројде
Немаме сомнеж, секој ден сив е
Ако има пекол знај ќе мириса на Прилеп
Во железни пранги, го нема Кралот Марко
Останавме сами, не сака мајка да роди син јунак
Негови ќе го предадат, брат му е Јуда
Немаме душа, никогаш и немало
Прво за себе па за тој во огледало
Бараме помош, но немаме feedback
Ако има пекол знај ќе мириса на Прилеп
Сакаш злочин, па почни од мое мало
Па се до Варош, градот ист е, (но мислев...)
Молчи, не треба да мислиш
Подобро да делуваш и далеку од овај бизнис
Вака мириса Прилеп, на тело што гине
Одамна не живее, батали го секој збор што се рекол
Ако има пекол, ќе мириса на Прилеп
Цели осумнаесет, не знам спомен од некој добар сосед
Не знам за човек кој имал добар осет
Не знам за добар ден, само ладен поглед
И да останеш добар, крај сета ова злоба
Не сакаш да пробаш, и премногу горди сме сите
Ако има пекол ќе мириса на Прилеп
Па погледни небо и црвени дождови, беснеат огнови
Лути фаци кои бараат проблеми
Сака да те ограби секој кој ќе наврати
Подобро пази од луѓе со маски
Секој бара начин да сокрие мани
Ова буре со барут се пали
Зад кулите се крие, мирисот на Прилеп
Подалеку сине од оваа зона
Сите сака само ментално да те здробат
Затворен рудник ни зрачи во глави
Мирисот на Прилеп, мириса на завист
Валкани пари, валкана игра
Не знам за почетокот но крајот знам е мифка
Совеста плитка, таков ни е векот
Криват се на мене, јас на менталитетот
Да пробам да бегам, ме следи ко сенка
Исто како Сизиф вадам камен од бездна
И секоја песна сум несреќен поет
Секоја е темна, таков имам домен
Таков ми е денот и се што ме кружи
Таква ми е среќата, така и ме служи
Но нема сомнеж да бидам јас силен
Ако има пекол ќе мириса на Прилеп