Μην Γράφετε για Κόλαση, είναι Παράδεισος αυτό το Hip-Hop

Η ζωή σου αυτή είναι φυλακή
Και στα ονειρά σου βλέπω πάντα αυτή τη πόρτα ανοιχτή
Βλέπω το όνειρο ζωή
Με αυτό σε πνίγουν τα ονειρά σου κι ανασαίνεις το πρωί
Κοινή θνητή , πέφτει στα γόνατα ή λογομαχεί
Στην εχθρική τέχνη αυτή η Μαρία ας προσευχηθεί
Τραγουδώ για το μαύρο αμνό ή εξυμνήω εαυτό ή αν θέλω διαπαιδαγωγώ
Τη παροτρύνω να αμαρτάνει , λύνω τα δεσμά της
Θα κρύψω μια μαύρη πέτρα στα νεκρώσιμα πα-πα της
Φτύνω στα μούτρα τον παπά της
Το Φως τους αγαπά μα δεν του αρέσουνε κοντά της
Δίνω στοιχεία της αγάπης μα η αγάπη μου
Παρατηρεί έναν θεό , υποκινώ
Το κοινό να κάνει ανάποδο σταυρό όταν το λόγο μου διαδίδω κι όταν καλλιτεχνώ

Εγώ ο θεός , εγώ ο διάβολος
Εγώ ο άθεος , ο άπιστος και ουδείς από εσάς αναμάρτητος
Εγώ το καλό , εγώ το κακό , εγώ προκαλώ , εγώ εκτελώ
Εγώ απολαμβάνω καρπό
Εγώ νικώ , εγώ πρωταγωνιστώ
Εγώ το σκέφτομαι , εγώ το ενεργοποιώ
Εγώ παλεύω , εγώ τους ρίχνω , εγώ δρω
Εγώ εδώ , ξεκάθαρα για πρωταθλητισμό

Είμαι ο Ένα κι Ένα συν Ένα , γραπτά γραμμένα
Μετά από το θάνατο της με χέρια αιματοβαμμένα
Χαράζω πλάκες με τα μούτρα μου βρεγμένα
Ένας θεός με τρύπια μπλούζα και γόνατα πληγωμένα
Όλοι είναι mcs , εγώ βλέπω παιδιά χαμένα
Χαρτιά καμμένα , άτομα αποπροσανατολισμένα
Χωρίς αξία , αρκετά προβεβλημένα
Και κυρίως μιλάω για παιδιά ενηλικιωμένα
Διοχετεύω φωτιά άμεσα με το βλέμμα
Άκουσα project τους και λέγαν πάλι για άληθεια και ψέμα
Τα κομμάτια τους σε εικόνα, σώματα αφυδατωμένα
Τα κομμάτια μου ζωή , κύτταρα ενεργοποιημένα
Τους δίνω έναυσμα να μιλήσουν για εμένα
Εδώ ο Θωμάς δεν πίστεψε κι ας είδε πλευρά τρυπημένα
Υποτιμητικό το βλέμμα , τα χέρια μου πλυμένα
Βάζω μια ωραία μπλούζα και SB ελαφρώς δεμμένα
Αναζητώ μυαλά ανοιχτά και μάτια προσηλωμένα
Δεν ζητώ μάτια κλειστά και μυαλά θωρακισμένα
Η Τέχνη μου γυμνή με λόγια ενορχιστρωμένα
Υστερόγραφο , ο γόνος Σου γράφει διαολεμένα

Θεός και Διάβολος επέλεξαν εμένα
Θεός και Διάβολος επέλεξαν εμένα
Θεός και Διάβολος επέλεξαν εμένα
Η σύμπραξη των δύο ίσον το απόλυτο ΕΝΑ