Μία από τα ίδια (Mia apo to idia)

Τι παιχνίδι παίζουμε;
Παίχτες της σιωπής
Και γιατί δεν παίζει με μένα άλλος κανείς;
Τι παιχνίδι παίζουμε;
Λάτρεις της φυγής
Και εγώ περιμένω μια μέρα να φανείς

Ότι και να κάνω, πάλι δε σε φτάνω
Στα δίνω όλα όμως θέλεις παραπάνω
Είσαι μια συνήθεια, μία από τα ίδια
Ή θα μ’ αγαπήσεις ή θα φύγω πια στ’ αλήθεια

Τι παιχνίδι παίζουμε;
Αυτοκαταστροφής
Στο λαιμό σου παίρνεις και μένα κι όποιον βρεις
Τόσο είναι το πείσμα σου
Στο εγώ σου ζεις
Και μ’ αυτό πεθαίνεις ν’ αλλάξεις δεν μπορείς

Στάση αλλάζω, η πρόθεση αγνή
Όρια βάζω δεν είναι ντροπή
Δε σε εκβιάζω μα φτάνει γιατί
Με σένα θα μοιάζω και αυτή είναι απειλή