Meu meniño

Pero, o mellor, atópase coa mai nun ceo que il nunca imaxinou e quéntanse as cariñas das súas almas de nenos, mentres il, o seu meniño, cántalle a canción que lle cantabamos sempre os tres irmaus. Hoxe pensa que lla cantará il soliño, pero non sabe que nos, a modiño, farémoslle, desde eiquí, un dúo de cegos

"Miña nai, miña naiciña
Como a miña nai, ningunha
Que me quentaba a carña
Coa calorciña da sua
Coa calorciña da sua
O corpiño me quentaba
E deitábame no berce
E a biquiños me arrolaba"