Metro Hattı

Gece karanlığında fareler ve serseriler
Yeraltından çıkanlar ilerler
Ellerindeki tek silahları sprey boya
Kafalarında maskeleri kapkara

Gözler uzaklarda sakın yakalanma
Kodeste sabahlarsın dayakla
Gece tünellerin tek hakimleri
Sözleri, mesajları, pieceleri, renkli harfleri
Terör ekipleri, raylar üzerinde zıplar coşarız

Fat capi çakınca çok feci boyarız
Resimlerimizle kenti gezeriz
Coşarız, efsane hâlinde hatta dolaşırız
Gece bizim kanunumuz geçer
Boyadığımız trenler hatta gider

Mavili çocuklar, resimlerimizi izler
Bizleri merak eder, geberirler
Yakalamayı hâyâl ederler
Ama nerdeler?

Stiller, stilleri takip eder
Boya kokusu girdi mi ciğerime
Sanki şeytanla yarışırım ölümüne
Stilim, kimliğimin göstergesi

Trenin fren sesi asla korkutmaz beni
Karanlıkta kediden daha iyi görürüm
Yaklaşma panterden daha güçlüyüm
İşim bitince hayalet gibi süzülürüm

Tüneller, yollar ben kaçar
Mavili çocuklar kovalar
Kazanan hep writerlar
Kaybedenler aksini sananlar