Μετά Από Τόσους Χειμώνες (Meta Apo Tosous Xeimwnes)

ΡΑΜΜΕΝΟΣ ΑΣΣΟΣ:
Όλη η ζωή μου πονταρισμένη στο πιο μακρινό μου όνειρο
Να ταξιδεύω δίχως τέλος
Να γράφω και να καταγράφω εικόνες από ένα κόσμο πιο φωτεινό
Και να μην κοιτάξω πίσω ποτέ σαν να'μουν βέλος

Μα πουθενά δεν το βρίσκω αφού δεν υπάρχει μέσα μου καν
Και δε μπορώ να πλάσω κάτι που δεν είμαι
Γι'αυτό έχω θέμα με τον άνθρωπο
Γιατί έφτιαξε με κάθε λεπτομέρεια ακριβώς αυτό που είναι

Έλα - μείνε - στρίβε - πίνε - γίνε - φύγε - κρίνε
Εκεί φτάνουν οι ανθρώπινες σχέσεις τους
Όσο κι αν προσπαθούν να κρύψουν τις προθέσεις τους
Η αντίφαση στο λόγο και στην πράξη δείχνει θέσεις που

Αλλάζουν σταθερά όσο αλλάζει το συμφέρον
Θα σε πουλήσουν και θα στρέψουνε το ενδιαφέρον τους αλλού
Οι εκπέσοντες του βουνού με καθαρά τα μέτωπα
Ανοίγουνε μέτωπα παντού, να'χεις το νου

Ξεχασμένοι μέσα στην ομίχλη, ψάρια που εγκλωβιστήκαν στο δίχτυ
Ο χρόνος δείχνει κι ο δρόμος συνθλίβει, κάθε πορεία κάπου καταλήγει
Δεν είμαστε ίδιοι, μπήκα στο ρεύμα αντίθετα, ό,τι μου είπες το έκανα αντίθετα
Απ'όσα μου μάθαν έπραξα τ'αντίθετα, κοίτα, το δίχτυ σκίστηκε

Ξεχασμένοι μέσα στην ομίχλη, ψάρια που εγκλωβιστήκαν στο δίχτυ
Ο χρόνος δείχνει κι ο δρόμος συνθλίβει, κάθε πορεία κάπου καταλήγει
Δεν είμαστε ίδιοι, μπήκα στο ρεύμα αντίθετα, ό,τι μου είπες το έκανα αντίθετα
Απ'όσα μου μάθαν έπραξα τ'αντίθετα, βγήκα, είμαι ελεύθερος, χτύπα

Ξεχασμένοι μέσα στην ομίχλη, ψάρια που εγκλωβιστήκαν στο δίχτυ
Ο χρόνος δείχνει κι ο δρόμος συνθλίβει, κάθε πορεία κάπου καταλήγει
Δεν είμαστε ίδιοι, μπήκα στο ρεύμα αντίθετα, ό,τι μου είπες το έκανα αντίθετα
Απ'όσα μου μάθαν έπραξα τ'αντίθετα, βγήκα, είμαι ελεύθερος, χτύπα

YUANE:
Μετά από τόσους χειμώνες, ακόμα στο ίδιο παιχνίδι κι ας κάναμε παύσεις
Κι όσους θεωρούσαμε συνοδοιπόρους, δεν είναι πια δίπλα μας άμα τους ψάξεις
Όσα κι αν πει το μυαλό, η καρδιά δεν αφήνει έτσι απλά να ξεχάσεις
Αν αγαπάς κάτι, άσ'το να φύγει κι αν είναι γραφτό, τότε δε θα το χάσεις

Ξέρω πώς είναι να δίνεις τα πάντα σε κάτι χωρίς από κείνο να παίρνεις αντάλλαγμα
Να φεύγεις μόνο με μια παλιά ανάμνηση που στο μυαλό σου τρυπώνει το χάραμα
Κάναμε τα ίδια βήματα, φύγαμε με ίδιες πληγές κι ίδια τραύματα
Έχεις νιώσει κι εσύ όπως νιώθω ασχέτως αν λέμε κι οι δυο για άλλα πράγματα

Μέσα στις φλόγες τυλίχτηκες, κλείστηκες στον εαυτό σου καιρό
Για να χαρούν οι μαλάκες που για τα όνειρα σου τους μίλαγες μα αυτοί δε σ'είχαν ποτέ ικανό
Σ'έπιασα λίγο πριν πέσεις στα βράχια να λες "Είναι ωραίο το κενό..."
Κι όσο τα πόδια σου πίσω σε κράταγαν, είπες "Δεν πέφτω άμα δεν ηττηθώ."

Κάθε τους λέξη, γροθιά στο στομάχι σου να σου τσακίσουνε το ηθικό
Στην πρώτη πόνεσες, δεύτερη δάκρυσες κι όσο αμυνόσουν, δυσκόλευε αυτό
Το μίσος κύλησε μέσα σου, βαθιά στα μάτια σου έκρυβες μόνο θυμό
Δες πώς περάσαν οι μήνες, γαλήνεψες, πια δε σηκώνεις ανταγωνισμό

Έμαθες υπομονή τι σημαίνει, το λόγο που έθεσες για σένα κράτησες
Πέρασες μέσα από τις Συμπληγάδες, όσο οι άλλοι γελάγαν, εσύ δε σταμάτησες
Άφησες πίσω ανασφάλειες κι όσα κατάφερες, γίναν η αιτία να σε φάνε
Τι θα γινόταν άμα τα παράταγες, πες μου, που τώρα σα βλάκες κοιτάνε;

Ξεχασμένοι μέσα στην ομίχλη, ψάρια που εγκλωβιστήκαν στο δίχτυ
Ο χρόνος δείχνει κι ο δρόμος συνθλίβει, κάθε πορεία κάπου καταλήγει

Δεν είμαστε ίδιοι, μπήκα στο ρεύμα αντίθετα, ό,τι μου είπες το έκανα αντίθετα
Απ'όσα μου μάθαν έπραξα τ'αντίθετα, βγήκα, είμαι ελεύθερος, χτύπα

Ξεχασμένοι μέσα στην ομίχλη, ψάρια που εγκλωβιστήκαν στο δίχτυ
Ο χρόνος δείχνει κι ο δρόμος συνθλίβει, κάθε πορεία κάπου καταλήγει
Δεν είμαστε ίδιοι, μπήκα στο ρεύμα αντίθετα, ό,τι μου είπες το έκανα αντίθετα
Απ'όσα μου μάθαν έπραξα τ'αντίθετα, βγήκα, είμαι ελεύθερος, χτύπα

Ξεχασμένοι μέσα στην ομίχλη, ψάρια που εγκλωβιστήκαν στο δίχτυ
Ο χρόνος δείχνει κι ο δρόμος συνθλίβει, κάθε πορεία κάπου καταλήγει
Δεν είμαστε ίδιοι, μπήκα στο ρεύμα αντίθετα, ό,τι μου είπες το έκανα αντίθετα
Απ'όσα μου μάθαν έπραξα τ'αντίθετα, βγήκα, είμαι ελεύθερος, χτύπα