Mέσω αυτού του μικροφώνου (Meso aftou tou mikrofonou)

[Verse 1]

Μέσα απ' το σκοτεινό δωμάτιο ανέτειλα
Με νου ελεύθερο και συναισθήματα έκδηλα
Πένες γεμάτες με αρχές και ήθη εκφυλα
Τα έκανα γράμμα και στο διάβολο τ' απέστειλα

Βαθύ σκοτάδι κι εγώ ψάχνω για τη λύτρωση
Μένω στον πάτο και αυτό σημαίνει γείωση
Μονίμως άγνωστος και άλυτη η εξίσωση
Αφού η ειλικρίνεια φέρνει την απαξίωση

Πως να με νιώσεις αν δεν μπεις μεσ' την ψυχή μου
Αυτή τα βράδια μένει αλύγιστη μαζί μου
Για να με μάθεις έλα κάτσε απέναντι μου
Δεν θα μιλήσω μα θα νιώσεις τη σιωπή μου

Τα λόγια κόβουν και οι στίχοι μου ξυράφι
Γράφω όσα νιώθω τίποτα δεν πάει στράφι
2 τετράδια χωμένα μέσ'το ράφι
Αυτά κρατάω και για μένα είναι χρυσάφι

[Bridge]

Είναι χρυσάφι
Είναι χρυσάφι
Αυτά κρατάω και για μένα είναι ...

[Refrain x2]

Κάθε μας ώρα λίγο πιο κοντά στο θάνατο
Σε μια πολη με στενά που μοιάζουν άβατο
Γράφω όσα ακούς και όσα νιώθεις ένα Σάββατο
Και το γραπτό μου ίσως να μην πάει άπατο

[Verse 2]

Ακροβατώ σ'ένα σχοινί και ούτε που καίγομαι
Σε μια άδεια πόλη μόνο αστοί και ούτε που φαίνομαι
Με το απλό και το λιτό πάντα βολεύομαι
Κοιτάζω ολόκληρη την πόλη και μαγεύομαι

Πάνω στο γράψιμο η έμπνευση μ αφήνει
Ο νους πονάει και αναζητά μορφίνη
Μέχρι το τέλος τίποτα δεν θα 'χει μείνει
Και το τσιγάρο μου προσφέρει νικοτίνη

Μάτια που κλείνουνε μπροστά στο άδειο στρώμα
Το σώμα έπεσε μα ο νους παλεύει ακομα
Σελίδες , στίχοι και κουπλέ προσφέρουν χρώμα
Στο μαύρο μου κελί που κάποιοι ονομάσαν δώμα

Στη Σαλονίκη αναζητώ τον εαυτό μου
Πληγές παντού απ' τα καμώματα του χρόνου
Βλέπω ανθρώπους μέσ' τα όρια του πόνου
Και βγάζω το δικό μου μέσω αυτού του μικροφώνου

[Bridge]

Mέσω αυτού του μικροφώνου
Mέσω αυτού του μικροφώνου
Και βγάζω το δικό μου μέσω αυτού του μικροφώνου

[Refrain x2]

Κάθε μας ώρα λίγο πιο κοντά στο θάνατο
Σε μια πόλη με στενά που μοιάζουν άβατο
Γράφω όσα ακούς και όσα νιώθεις ένα Σάββατο
Και το γραπτό μου ίσως να μην πάει άπατο

[Outro x2]

Λίγο πιο κοντά στο θάνατο
Με στενά που μοιάζουν άβατο
'Οσα νιώθεις ένα Σάββατο
Ισως να μην πάει άπατο