ΜΕΡΕΣ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

Πόσο λυπάμαι που δεν είμαι πλέον εκεί
Και δεν τήρησα όσα είχα υποσχεθεί
Πατάω σε μέρες ξεχασμένου μέλλοντος στη γη
Μακάρι να ΄ταν όνειρο και φτου απ΄την αρχή (x2)

Κοίταμε στα μάτια και πές μου
Γιατί θές να ασχοληθείς τόσο πολυ
Με το στοιχειωμένο χθές μου
Άνθρωπος είμαι έχω και εγώ τις εποχές μου
Χάνομαι τα βράδια με τρώνε οι ενοχές μου

Αναρωτιέμαι τελικά το τι στο πούτσο πάει στραβά
Αν τελικά είμαι ο μαλάκας που πάντα θα δίνει τα διπλά
Και ας μην δώσανε τα μισά εγώ θα δίνω τα τριπλά
Ακόμα και ας μην έχω να δώσω τίποτα πια

Σήμερα ζω, άυριο θα πεθάνω
Ώστε κάποιος σας μαλάκας να το παίξει υπεράνω
Ο Παύλος πέθανε για κάτι
Όχι για να τους κάνεις status και να του γράφεις κομμάτι

Γελάω με τη κάθε μία πιτσιρίκα
Που νομίζει πως η λύση είναι πάντα να είναι πίτα
Που αν μάθει πως τα είδωλα της δεν πίνουνε φρίμπα
Δεν θα βρίσκει να κρυφτεί ούτε σε τουαλέτας τρύπα

Πόσο γελοίο να μου λές πως ήσουνα εκεί
Πως είχες να κάνεις με ένα ψεύτη εγωιστή
Ήσουν φίλος μα ήθελες να τη ψάξεις
Φίλοι που σε θυμούνται μόνο
Όταν θέλουν να τους φτιάξεις

Όνειρα πάλι που πέσανε με στο βυθό
Μαζί με αναμνήσεις και απωθημένα
Πάντα φοβόμουν να μην χάσω ότι αγαπώ
Μα αναρωτιέμαι υπάρχει
Κανείς που να φοβάται να μην χάσει εμένα

Πόσο λυπάμαι που δεν είμαι πλέον εκεί
Και δεν τήρησα όσα είχα υποσχεθεί
Πατάω σε μέρες ξεχασμένου μέλλοντος στη γη
Μακάρι να ΄ταν όνειρο και φτου απ΄την αρχή (x2)

Κάποτε ένας φίλος μου είχε πει πως η αγάπη δεν αρκεί
Και πως θα πρέπει να πληγώνει ώστε να αγαπηθεί
Και εγώ του έλεγα μικρέ δεν παίρνεις γραμμή
Και τώρα σκέφτομαι το πόσο δίκιο είχε το παιδί

Συρματόπλεγμα σε μια δικτατορία τηλεοράσεων
Για μια γενιά με χάπια σε πάρτυ ψευδοοράσεων
Βάζουμε όλους τους μπάτσους σε ένα τσουβάλι
Για να ανέβουν
Μα θέλουμε τη προστασία τους
Όταν μας κλέβουν

Από μικρός πάντα ήμουν κρυμμένος άσσος
Τι μου ΄καναν και αντιδρώ έτσι πάντα με θράσσος
Μου λένε βλέπεις το δέντρο χάνεις το δάσος
Μα από ένα δέντρο παίρνει φωτιά όλο
Από λάθος

Δεν παραιτήθηκα απ΄τη μάχη κολλητέ να το ξες
Απλά το τρόπαιο δεν άξιζε ούτε μια απ τις πληγές
Δεν με ενδιαφέρει τι θα κάνεις στη θέση μου ε κομπλέ
Γιατί δεν θα σε είχα φέρει στη θέση αυτή ποτέ

Σταμάτα πια να με ρωτάς αν όλα αυτα που σου έχω πει
Τα έχω πει και σε άλλες τόσες στην αρχή
Κοριτσάρα μου γλυκιά τα έχω πεί
Για αυτο φρόντισε να μην τα πω ξανά αλλού
Πάνω στη γη μόνο εσύ

Σχεδόν τίποτα, σχεδόν καλά, σχεδον μαζί
Αυτή η λέξη η πονηρή μου έφαγε τη ζωή
Και ρωτάς που πήγε το καλό παιδί
Το καλό παιδί το έθαψα μαζί με όσους το σκότωσαν εκεί

Πόσο λυπάμαι που δεν είμαι πλέον εκεί
Και δεν τήρησα όσα είχα υποσχεθεί
Πατάω σε μέρες ξεχασμένου μέλλοντος στη γη
Μακάρι να ΄ταν όνειρο και φτου απ΄την αρχή (x2)