Μέρες Περνάνε (Meres Pernane)

[Verse 1]
Μέσα κενός
Κι ό,τι ξεπέρασα με βρίσκει να το ακολουθώ γονατιστός
Γι' αυτό έμεινα κλειστός
Κι όταν δε μίλησα δε θέλησα να γίνω γραφικός
Σε φίλησα και χάθηκα στο φως
Δεν άντεξα να μείνω λίγο ακόμα να έρθει ο τελευταίος συρμός
Για το καλό μας έγινα καπνός
Τώρα νεκρός
Εγώ κι εσύ στο ματωμένο νυφικό σου
Είναι παραίσθηση που στον κατάλευκο τοίχο βλέπω το πρόσωπό σου
Κι όσο περνάει ο καιρός δε με γιατρεύει, απ' το βλέμμα μου ακόμα λείπει το χαμόγελό σου
Ειναι αρρώστια μου κι εγώ φορέας της νόσου
Είναι βράδια που σε νιώθω μες στον χώρο και φωνάζω «Φανερώσου!»
Και η σιωπή απαντάει «Ψηλέ μου, συγκεντρώσου»
Εφιάλτης πια αφού τ' όνειρο δεν κατάφερα να κάνω δικό σου
Τώρα μέσα του βαδίζω
Δεν μπόρεσα να πολεμίσω τον εγωισμό σου για να μη γίνω εχθρός σου...
Έκανα μεταβολή κι εξαφανίστηκα από εμπρός σου
Αφου πρώτα σύρθηκα στο ανάκτορό σου
Αυτοκτόνησα προσπαθώντας να βρω ψυχή μες στον μαύρο βυθό σου
Αυτοκτόνησα προσπαθώντας να βρω ψυχή μες στον μαύρο βυθό σου

[Chorus]
Μέρες περνάν και δεν ξεχνάω...
Χορεύω στη φωτιά και μεθυσμένος τραγουδάω, τον πόνο μου γλεντάω
Κι ας απόψε για 'σένα πάλι μιλάω
Τουλάχιστον περήφανα με πάθος αγαπάω

[Chorus]
Μέρες περνάν και δεν ξεχνάω...
Χορεύω στη φωτιά και μεθυσμένος τραγουδάω, τον πόνο μου γλεντάω
Κι ας απόψε για 'σένα πάλι μιλάω
Τουλάχιστον περήφανα με πάθος αγαπάω

[Verse 2]
Νύφη νεκρή
Κλαίνε τα σύννεφα, κόκκινα τα βουνά, η σελήνη αιμορραγεί κι εγώ χορεύω στη βροχή
Ανάποδα στη διαδρομή που κάναμε μαζί
Πάω στην αρχή. fέρνω στη μνήμη χαμόγελα που έπνιγαν με φως τη γη
Την αλήθεια μου θα πω σε μια κόλλα χαρτί μονάχα
Υπήρξαν τόσα βράδια που σε γύρεψα στον Άδη και πλέον ο βαρκάρης με κερνάει τα ναύλα
Κι αλλα τόσα κλεισμένος σε δωμάτια...
Γεμίζοντας τασάκια, αδειάζοντας μπουκάλια μιλάω στα ντουβάρια
Τι να ντραπώ να σου πω; Εδώ βούρκωσε ο Θεός κι ο Χάρος χαμογελαστός μαζεύει δάκρυα...
Άσ' το να πάει να πάει στα κομμάτια
Αν δεν ένιωσες ποτέ, νιώσε σεισμό απ' τα σκοτάδια
Έτσι κλαίν' τα παλληκάρια
Λόγια που ίσως γίνουν χνάρια
Να 'ρθεις να με βρεις όταν βρεθείς κι εσύ στα ίδια μαύρα μονοπάτια
Όταν αφήσεις το Εγώ σου
Μπορεί σε κλάσματα να δεις μπροστά σου τον προορισμό σου
Όταν σταματήσει να τρέχει το μυαλό σου
Όταν ξυπνήσει η ψυχή σου απ' τον λήθαργό σου
Έλα να δούμε αγκαλιασμένοι την αυγή, αυτό το κομμάτι είναι δικό σου
Αυτό το κομμάτι είναι δικό σου, είναι δικό σου

[Chorus]
Μέρες περνάν και δεν ξεχνάω...
Χορεύω στη φωτιά και μεθυσμένος τραγουδάω, τον πόνο μου γλεντάω
Κι ας απόψε για 'σένα πάλι μιλάω
Τουλάχιστον περήφανα με πάθος αγαπάω

[Chorus]
Μέρες περνάν και δεν ξεχνάω...
Χορεύω στη φωτιά και μεθυσμένος τραγουδάω, τον πόνο μου γλεντάω
Κι ας απόψε για 'σένα πάλι μιλάω
Τουλάχιστον περήφανα με πάθος αγαπάω