Mehvar

متنفرم از، این فاز منفی
حاضرم مین بره زیره پام
متمرکزم من، تیک‌تاک تقویم
واسه تغییر بشه بی‌نقاب
چهره‌ام؛ مدتی نره زیر بار اسمم
رسماً تاکتیک اینه داش
خاص نیس ایده‌هات
بیش‌تر فکر کن
جا دم زدن اَ مارکسیست لیبرال
نمی‌تونی روشنگر باشی
چون فقط بلدی لا کتابو واکنی
ولی من جوری می‌خونم تا مُخو
واکنم، وا بدی، پاشی بری کودتا کنی
ضد خودت، ضد تنت
کذبه قولت، کز به پرت
خورد ولی نمی‌دونی شوک چیه، خب
وقتی که بزنه یه فکر به سرت، ایــن
یه سیلیه تقدیم بهت
نوش جون مهم نی ترتیبش
پشت هم می‌خوری مخ، یکم می‌بُری
مشکلم نی، فوری حل میشه
چی می‌دونی از ریسکش
قربانی بدی، کنی سر پیشکِش
بروسلی گفت به هرچی
فکر کنی میشی تبدیل بش
حالا رپه تارو پود من
بی نهایت فاصله‌س تا رکودِ من
همه چی خوبه
پ همیشه توی رپ بوده وجودِ من
زوده نه دیره عروج علومِ من
پشت لوپ پشیونی زورتم
نه که یه سلاح روی کولتم
روحتم؛ قبضه می‌کنه مود بد
یهو دیدی زندگیتو لوله کرد
ولی حل میشه
اگه همه چیو بکنی از ریشه
البته اگه توی خاک باشه پات
تحلیل نمیری، نمیشی تجزیه
تسلیم نمیشی، نمیدی پس دیه
تصمیم بگیری، ببینی ته‌ش چیه
تشخیص نمیدی، نمیگی بد چیه
خوب چیه؛ باس بگن چی برات تهدیده
کوک بَده، برو فین کن، لالا کن
بس که تو ریدی، برو پینگ‌پنگ، ماراتون
استاده علامه؛ پُر باشه برنامه
دنبال افسانه؛ کینگ‌کنگ بالا برج
تز میدی میگی وید پُر حالا شد
ولی کائنات منو این‌طور بار آورد
واقع بین باشم، نه کفِ دست طالع
رَهِ صد ساله نشه رفت، تونی مونتانا مُرد
حالا تو بیا به جنگم‌ با شدت
من عامل یه پدافندم با دقت
خودمو شناختم تا خودم باشم
جهان اطرافمو ساختم با فکرم
یکی میره توی جلدم ولی دیگه
تغییری نمی‌کنه حسم، چشمم
آب نمی‌خوره دلیلش کمبود ترس
از وایپرای تو مسیرمه غفلت
راه نداره نوشتم ذهنم
کلماتو می‌دره نمی‌دونی که تشنه‌ام
برا علمم، حواست جمع، شرایط
جنگ می‌طلبه سر خطابه‌ی تکستم
ایضاً شیطنت رو بِیتای شعرم
شور و بت میده مثل هیئت
عینک نیاز نداری عیناً؛ دیدی
ریتم و رایما برا حانی مثل کیکن
تاکیدم رو حرفه‌ام نقشمو
دارم می‌کشم با دقت شکلم
تو غالب جنگ مثل نیروهای محور
یک نسل بره یک دست بشه ملت