Μεγαλώνω (Megalono)

Μεγαλώνω
Και δεν είναι πως δεν τα ‘χω πάει εντάξει
Μα δεν πήγα το ταξίδι που ‘χα τάξει
Στο νεότερο εαυτό μου
Τότε στα δεκαοχτώ μου
Που θα γύριζα με αμάξι όλη τη γη

Τα μεθύσια
Με χαλάνε τελευταία παραπάνω
Ίσως φταίει και που όλο τρέχω και δε φτάνω
Ίσως φταίει κι η ηλικία
Είναι μια δικαιολογία
Που την κούρασή μου εν μέρει εξηγεί

Κι όλοι οι φίλοι μου βαραίνουν και βαριούνται
Ξέρουν τόσα μα διαρκώς αναρωτιούνται
Κάνουν σα να τα ‘χουν όλα δει
Σα λιοντάρια μέσα στο κλουβί
Και δουλεύουν διαρκώς σα μηχανάκια
Και τα Σάββατα ξεδίνουν σε μπαράκια
Μα τα φτύνουν μία το πολύ
Το ξενύχτι πια τους εξαντλεί

Μεγαλώνω
Δε μ’ αρέσει, με πληγώνει, με θυμώνει
Και μαζί μου κι η γενιά μου μεγαλώνει
Πότε πρόλαβε να κουραστεί
Πριν καλά - καλά να δοξαστεί
Γίναμε καλοί μικροαστοί
Και δεν ήμασταν εμείς αυτοί

Μεγαλώνω
Και με τρώει κάθε βράδυ που ξαπλώνω
Όταν τη μισή ζωή μου μετανιώνω
Και την πλάτη μου γυρίζω
Στ’ όνειρο που αποκοιμίζω
Αν και ξέρει τι μου λείπει κι εξηγεί

Κάποια μέρα απ’ τη νάρκη θα ξυπνήσω
Κι όσα έβαλα στον πάγο θα τα ζήσω
Δε θ’ ακούω άλλο μη και μη
Και θα πάω κι αυτή την εκδρομή
Που δεν έκανα στα δεκαοχτώ μου
Όταν πούλησα τον εαυτό μου
Στη μεγάλη ανθρωπομηχανή
Προσδοκώντας κάτι να φανεί
Να με βγάλει έξω απ’ τη γραμμή
Ν’ ανατρέψει τη διαδρομή
Να μη μ’ απασχολεί
Ούτε λίγο - ούτε πολύ
Που μεγαλώνω