Μαύρος Οκτώβρης (Mavros Oktovris)

Πρώτος και μόνος εχθρός ο χρόνος
Είν΄ένας φόνος, ο μόνος που είναι νόμος
Ένα ταξίδι με βέλος προς τα μπρος
Δρόμος στενός και εσύ μένεις κενός

Πάρε ανάσα βαθιά, συγχώρα μου τις αβλεψίες
Σε πάω πίσω τέσσερις δεκαετίες
Σαν ακόνισμα της μνήμης, μια σούμα ζωής
Ανασκοπώ, είναι τεστ αντοχής

Βάλε να πιουμε, και φτιάξ' εικόνα
Οι ανθρώπινες μας σχέσεις σε κυκλώνα
Με τσακωμούς που πάντα άκουγα κλεφτά
Ένα σπίτι διαλυμένο όταν ήμουν εφτά

Μ αφήνει εκεί, μέσα στο κενό
Να μεγαλώνω απέναντι σε έναν γκρεμό
Δεύτερο σπίτι οι δρόμοι τους έμαθα από παιδί
Μια αφίσα του 2pac και δυο CD TXC

Και ήταν βράδυ Ιουλίου, ακόμα τον αναπνέω
O Τάσος και ο Τάρικ την κάνανε σε τροχαίο
Είναι όλα μουσική, και είναι όλα εδώ
Πρώτο μελάνι στο δέρμα, για μια διέξοδο

Και δεν τελειώνει εκεί, το σκοτάδι μου γνέφει
Δυο χρόνια μετά ο θάνατος επιστρέφει
Κρατάω εδώ όσα παρείχες
Με άφησες 19 κι έχω πια άσπρες τρίχες

Και ήσουν πηγή, σε όσα έχω μάθει
Έφυγες και έκτοτε σέρνομαι σε λάθη
Και ξέρω έχω ακόμα πολλά να μάθω
Ακόμα σφίγγομαι πατέρα όταν ακούω το Σκιάχτρο

Τώρα υπάρχουνε λόγοι
(Τώρα υπάρχουνε δρόμοι)
Τώρα ο χρόνος σε κόβει
(Άμα το χθες σε αγχώνει)
Άμα σε πνίγουν οι φόβοι
(Τώρα πεθαίνουν οι φόβοι)
Πες μου χρονιά πολλά τον Οκτώβρη

Καινούριο στόρι, αν μ ακούσεις, καλώς
Πιτσιρικάς μέσα στη καύλα οδηγός
Πρώτη στούκα, Βουλιαγμένης, Πρώτο νοσοκομείο
Πρώτο χειρουργείο και παραλίγο νεκρός

Μου στέρησε έξι μήνες και μια συναυλία
Τότε με τα ξωτικά, πορεία με διορία
Ιστορίες μόνο καύλας και αλητείας
Με πατερίτσες στη σκηνή στη Villa Amalias

Έτσι το ζούσαμε τότε και ήταν όλα σεισμός
Συναυλίες, μπάχαλα κι αντιφασισμός
Άλλες φορές πολιτική και άλλες μετεφηβία
Ζώντας στο έπακρο την κάθε εμπειρία

Μα τώρα νιώθω πια με τις επιλογές μου ΟΚ
Οι νέοι σύντροφοι μου είναι οι πιο ωραίοι
Είμαστε αίμα από τη μάχη στο Βίτσι
Η μεγαλύτερη γιορτή βράδυ Σαββάτου στο Τρίτση

Κι εκείνη η θλίψη, δεν μου χει λείψει
Είχα ανθρώπους δίπλα μου προτού μου στρίψει
Δεν το χω κρύψει, είμαι κι αυτό
Σε γραφεία ψυχιάτρων απ τα δεκαοχτώ

Πολλά τα ζόρια, δεν μας χαλάνε το φρόνημα
Μέγα σ ευχαριστώ για αυτό το τηλεφώνημα
Κάπου εκεί άνοιξε ο δρόμος για την ΛΙΓΚΑ
Έπαψα να πολεμάω μόνος, κοίτα

Κάτι δικό μας θυμήσου
Μάτια κλειστά κ ανάσα μου αναπνοή σου
Μετά το πάρτι του ανέμη
Έξω απ'το σπίτι σου πήρα το τελευταίο φιλί σου

Κι υπάρχουν κ άλλα που δεν θέλω να ανοίξω
Όσα πονούν και δεν μπορώ να τ αγγίξω
Το φονικό ενός μπάτσου μου γάμησε τη ψυχή
Ιστορίες που χω ζήσει αφηγείσαι και εσύ

Και αν με ρωτήσεις πως τη βλέπω μέχρι τώρα
'Οτι αγαπούσα το έχω χάσει μέχρι τώρα
'Ένας μεγάλος χωρισμός, έξι θάνατοι
Κι όμως να ζήσω δεν βλέπω την ώρα

[Ghetto Rock]
Να είχα για λίγο ακόμα μια ευκαιρία
Αυτό δεν είναι μυθιστόρημα, είναι αυτοβιογραφία
Όλα τα αστέρια του ουρανού να μου κρατάνε πορεία
Όμως το καραντί ποτέ δεν είναι ευθεία
Κομμένα τα πολλά-πολλά, κι όχι κομμένα φτερά πια