Matem

(verse1)
Farkedemedim iğrençliğini olan bitenin ben
Kendimden utandım
Ondan şimdi içimden bir ses çekip gidelim der
Olabildiğince uzaklara
Sözü fazla uzatmadan
Kendimden kaçmam gerek
Hüzün dolu tuzaklara düşmemek için bütün çabam benim fakat elim kolum bağlı
Ve masumane bir düşün kırıldığı yerim
Yerin en dibinden topluyorum hislerimi
Artık ölümün en amiyane tabirlerine gizlenirim

Başım öne eğik ve anlamıyorum
Güzel olan her şey kötüye dönüşmek zorunda mı sanki?
Tükendiğinde umutlar, dünya bi hayli sakin
Sonsuza kadar mutlu yaşamışlar mı sahi?
Keşke olsa, oysa önümde yeni bi yıl arkamda hayal kırıklıkları
Hüzünlenirim düşündükçe geride bıraktıklarımı
Gökyüzünde arayıpta bulamadıklarımı
Ne kadar istesem de bi türlü elimde tutamadıklarımı

(bridge)
..please, don't leave me
Standing here, when the winter comes

(verse2)
Unutuldum ! ve düştüm tanrının gözünden
Yasaklandım.. bundan hiç bir zaman aynalarda görünmem
Içimde kopar fırtınalar akabinde dudaklarım kurur..
Çünkü kelimeler boğazımda düğümlenir durur..

Gurur yerle bir.. mutluluğun kapısından kovuldum..
Bu cehennemde nefes alamamaktan yoruldum..
Insan olmanın yükünü tek başıma sırtımda taşırken
Masumiyetin en derin sularında boğuldum..

Yoğundu en başta bütün duygular..
Zamanla kendimi duyabildiğim tek yer oldu oysa kuytular..
Elimde değil..
Uzak geliyor şimdi bana asla uyanmak istemediğim o tatlı uykular..

Bu bi kabus; zamanın ellerimden akıp gittiği
En güzel şeylerin bile bir gün umarsızca bittiği..
Cefanın da sefanın da dipsiz bi çukura girdiği..
Bunca matemin gökyüzünden zembille indiği..

(bridge)
..please, don't leave me
I'm standing here, when the winter comes..
Gonna keep on walkin' forward, keep on walkin' forward
Gonna keep on walkin' forward, never turning back
Gonna keep on walkin' forward