Maske Şehri İnsanları

[Verse 1]
Duvarlarda kan izleri
İstediğin hayalin ekseninde dönmeyen dünyanın kaprisleri
Gelmeler tetikliyor kalk gitleri
Çünkü dostta bile düşmanların taktikleri!
Gökyüzünde bulutlar kadar saydam umutlar
Ve boş telkin, Düşünme, unutlar
Bugünün intikamını er geç alır yarınlar
Yarınlar da bugün kadar yalınlar
Dört duvarda kendinle kal
Yüzün hüznü gizler bazen, buna kanmaz aynalar
Yeni başlangıçsa yırtılan kirli sayfalar
Hayatında temiz kalan kaç sayfa var?
Kum saati çevrilir ve biter beklenen süre
Yalnız kalmak insan dolu caddelerde, bilmece
Suratlarda maske varken makyajınsa boş yere
Hayat; bir kere duyduğun bir şarkı, hala dilinde

[Nakarat]
Maske şehri insanları, gözlerinde nefret
Karanlıklar bile bazen aydınlığa hasret
Başka şehrin insanları, yüzlerinde kasvet
Delirmeye ramak kala hayalleri katlet!

Maske şehri insanları, gözlerinde nefret
Karanlıklar bile bazen aydınlığa hasret
Başka şehrin insanları, yüzlerinde kasvet
Delirmeye ramak kala hayalleri katlet!

[Verse 2]
Sürreal bir tablo bu, anlamazsın ilk bakışta
Okuldan iş hayatına, sürekli yarışta
Zamanı karşıla, parayla saadet palavra
Yine de sevgi bekleyen kalbi görürler paçavra!
Hissiyatın önemsiz ve külliyen yalanlar
Yıllar sonra sıfıra yakın elde kalanlar
Ne bir düzgün anı kaldı derinlerde
Ne de yüzünü gülümseten çocukluk hatıraları beyninde
Donuk bakışlarla tepkiler
Hayatın adam edemediği bizler, karşımızda mevkiler
Egolar, kinler! Haset ve kibirler!
"Bizden biri değilsin" dercesine anlamsızca tripler
Yine mi dört duvar var, yine mi kendin?
Yine mi beklentiler, yine mi hayallerin?
Yine mi maskeler, yine mi aynalar, yine mi dertlerin?
Sonumu hazırlarken titriyordu ellerim!

[Nakarat]
Maske şehri insanları, gözlerinde nefret
Karanlıklar bile bazen aydınlığa hasret
Başka şehrin insanları, yüzlerinde kasvet
Delirmeye ramak kala hayalleri katlet!

Maske şehri insanları, gözlerinde nefret
Karanlıklar bile bazen aydınlığa hasret
Başka şehrin insanları, yüzlerinde kasvet
Delirmeye ramak kala hayalleri katlet!