Mardome Addi

؛{مقدمه: سیاوش سیجل}؛
مردم عادی، اونا مردن
اونان که می‌برن جلو همه چی رو

؛{قسمت ۱: سیاوش سیجل}؛
مثل آب روون
مثل خواب و هذیون
مردم عادی، لب شادو خندون
دنبال جای ارزون
نه یه وام کلون
مردم عادی، از ما بهترون
مردم عادی، چای داغ و قندون
یه سه تار و قلیون
همه جا مهربون
مردم عادی همیشه دل خوش پسر
همه مشکلاشون می‌خوام بره پشت سر
مردم عادی، من مدیونشونم
اونا بودن دادن عشقو از تو نشونم
مردم عادی
هرچی راجبشون بگی بازم کمه داداشم
کسایی می‌خورن زمین
جاشون داداشا پاشن
اونا مثل ما نیستن، اونا قهرمانن
اونا نمی‌زنن زیرش، اونا مرد راهن
اونا فرهاد و لیلیان
اونا الماسو برلیان

؛{همخوان: سیاوش راد و سیجل}؛
فقط دو قدم، مونده که برسیم تهش
فقط دو قدم، خاکسترا بره زیر فرش
فقط دو قدم، از خوشحالی بریزیم اشک
خاص شدنمونو بگیریریم جشن

؛{قسمت ۲: سیاوش سیجل}؛
آدمای خاص توی باورای ماست
رفتن و رسیدن به ماورای شانس
نگو اخرای داستانمونه
تازه اول ماجرای ماست
بیست چهار ساعت و ۱۲ تا فصل
از خودت بپرس اینا برازندت هست
میرم جلو برسم به فراتر از نسل
اونجا که بشم به پروردگارم وصل
خاص بودنم که عادی میشه
از تو دله کسی می‌تونه که گاندی بشه
هنوز پایان نرسیده، بادبان کف سینه
به طرف آفتاب، هوس اینه
ماها امواج نوریم آره همه یکی ایم
بحث عادی و خاص، از این حرفا چه دوریم
ماها دریاچه بودیم، با هم دریا میشیم
ماها دراویشیم، فکر فردا اصالت ۱۰۰ سال پیشیم

؛{همخوان: سیاوش راد و سیجل}؛
فقط دو قدم، مونده که برسیم تهش
فقط دو قدم، خاکسترا بره زیر فرش
فقط دو قدم، از خوش حالی بریزیم اشک
خاص شدنمونو بگیریم جشن
فقط دو قدم، مونده که برسیم تهش
فقط دو قدم، خاکسترا بره زیر فرش
فقط دو قدم، از خوش حالی بریزیم اشک
خاص شدنمونو بگیریم جشن