Marde Paeizi

بیخیالِ مردمی که نمیفهمنم

حتی پاره ای که دوره أ تنم

بیخیالِ اونا که نمیخواستنم

هی بهم میگفتن حرف راست نزن

بیخیالِ مدلای قد بلندش

بیخیالِ دزدای هنرمندش

بیخیالِ اراذل و اوباشِ زبلشو

بیخیالِ پلیسای بد بدنِ چغرش

جوونای رقاص دو ساعته میگیرن

صورتِ خواهرامو توو اسید میبینم

بیخیالِ دخترای بی پناهش

بیخیالِ دکترای بی سوادش

اون که کرده دنیاتو عاقش

یا اون که سینه آهش

بیخیالِ تهدید و توپ و تشر

بیخیال اصطلاحِ حقوقِ بشر

بیخیالِ اشکای آرومِ مادر

که توو خونِ بچه هاش آروم میبارن

بیخیالم هرچی که سرت بیارن

بیحیالی هرچی که سرم بیارن

توو دنیای من هیچی آروم نیست

چجوری با صدای من آرومی

توو این جنگلِ درنده که هیچی توش جنسِ قانون نیست

زیره بارون پرسه میزنم

توو خیابون خیسه پیرهنم

اشکام از چشمام دل نمیکنن

تا روزا شد سرد و پاییزی

تازه فهمیدم تو قهرمان نیستی

حالا به من میگی مرده پاییزی

منو تنها نذار تنها نرو

بارون منو یاده تو میندازه

تو تکیه گاهِ من بودی

بدونِ تو بدون این مرد میبازه

بی رحمیِ دنیامو به این دلمردگی تا صبح میباره

من هر شب خواب و باروناش از این شهر و خیابوناش بی‌زارم

زیره بارون پرسه میزنم

توو خیابون خیسه پیرهنم

اشکام از چشمام دل نمیکنن

تا روزا شد سرد و پاییزی

تازه فهمیدم تو قهرمان نیستی

حالا به من میگی مرده پاییزی

زیره بارون پرسه میزنم

توو خیابون خیسه پیرهنم

اشکام از چشمام دل نمیکنن

تا روزا شد سرد و پاییزی

تازه فهمیدم تو قهرمان نیستی

حالا به من میگی مرده پاییزی