Μανία (Mania)

[Chorus: Styl Mo]
Οι δρόμοι μου μάθανε τον κώδικα και πώς να ζω
Φορές που βγαίνω λάθος όταν την καρδιά μου ακολουθώ
Ναι, κάνουμε τη μέρα νύχτα
Στίχος κόβει σαν λεπίδα
Πόλη κι αισθήματα κρύα
Γύρω μας μάτια κοιτούν με μανία

[Chorus: Styl Mo]
Οι δρόμοι μου μάθανε τον κώδικα και πώς να ζω
Φορές που βγαίνω λάθος όταν την καρδιά μου ακολουθώ
Ναι, κάνουμε τη μέρα νύχτα
Στίχος κόβει σαν λεπίδα
Πόλη κι αισθήματα κρύα
Γύρω μας μάτια κοιτούν με μανία

[Verse 1: Hatemost]
Έρχεται κάτι, κοίτα
Έρχεται απ' το μονοπάτι, δεν έχει χρυσάφι, κοίτα
Έχει γινάτι
Έχει στη γλώσσα ξυράφι κι έχει μαζί του ό,τι γράφει
Γράφει και ράβει και κάνει χιλιόμετρα βράδυ (βράδυ, βράδυ)
Μέσα σε βαθύ σκοτάδι έβλεπα απλά το σημάδι
Δεν είναι οφθαλμαπάτη
Λένε πως ζει και υπάρχει, λέγεται αγάπη (θα 'ρθει, θα 'ρθει)
Μέσ' από λάσπη και στάχτη, δεν τη γνωρίζουνε κάποιοι (όχι)
Στα μάτια μαντίλι στη μάχη
Κομμάτια να γίνει κομμάτια γυαλί να ματώνει τα χείλη τους για κάθε ουλή της στην πλάτη
Κλέφτες-κλέφτες γαβγίζουν οι σκύλοι, βρομάει η ανάσα τους άχτι
Έφτασε, έφτασε για να ξεπλύνει κι έχει ορμή καταρράχτη
Έφτασε-έφτασε για να ξεπλύνει
Έφτασε, γράφεται και θα μείνει (ah)
Κάτω από τη μεγάλη σελήνη με την πένα ενός αστροναύτη (ah)
Ραντεβού από στιγμή σε στιγμή, αυτό το γνωστό déjà vu
Μόνο που κάθε φορά που βρισκόμαστε οι δυό μας πάντα πηγαίνουμε αλλού
Δε βαδίζουμε ίδιους δρόμους, πάντα πηγαίνουμε αλλού, χωράμε παντού
Ανακαλύπτουμε νέους πόρους, κόσμους
Ρίχνουμε νέους σπόρους για όλους
Σφιχτά κρατάμε τον ήχο νύχτες μες στο κελάρι
Ξεκλειδώνω, ψάχνω το στίχο εκεί βαθιά στο συρτάρι
Η μαγεία μας-η μαγεία μας, η μουσική είν' ο μανδύας μας
Το πάθος μας, η μανία μας, μην απλώνεις χέρι στη λεία μας

[Chorus: Styl Mo]
Οι δρόμοι μου μάθανε τον κώδικα και πώς να ζω
Φορές που βγαίνω λάθος όταν την καρδιά μου ακολουθώ
Ναι, κάνουμε τη μέρα νύχτα
Στίχος κόβει σαν λεπίδα
Πόλη κι αισθήματα κρύα
Γύρω μας μάτια κοιτούν με μανία

[Chorus: Styl Mo]
Οι δρόμοι μου μάθανε τον κώδικα και πώς να ζω
Φορές που βγαίνω λάθος όταν την καρδιά μου ακολουθώ
Ναι, κάνουμε τη μέρα νύχτα
Στίχος κόβει σαν λεπίδα
Πόλη κι αισθήματα κρύα
Γύρω μας μάτια κοιτούν με μανία

[Verse 2: Styl Mo]
Έχω οικογένεια που θα σκοτώσει για 'μένα
Εγώ κι οι φίλοι μου ένα
Ανεβασμένοι παλμοί, χέρια ιδρωμένα
Όταν πεθάνω θα είν' ένα ψέμα
Θα με μισήσεις τόσο που θα ευχόσουν καλύτερα να 'χες πεθάνει
Εγώ είμαι η αιτία που το crew σου τόσο καιρό, φλώρε, αποτυγχάνει
Ανθρωποκυνηγητό, οι δρόμοι βγάζουν γνωστό βουητό
Όλοι στο κόλπο για το μετρητό, σ' έχω δεμένο, στόχος σε τροχό, λοιπόν
Καρφώνεσαι απ' τον τρόπο που με κοιτάς
Προτού μιλήσεις ξέρω τι ζητάς
Όλο το κέντρο μες στο δακρυγόνο
Μπάτσοι βαράνε ένα άτομο μόνο
Κρύβει σκοτάδι το άσπρο
Όσο το μαύρο φωτίζει σαν άστρο
Στην παγωμένη μας νύχτα αδικα φωνάζοντας τ' όνομά σου
Είν' η Αθήνα δικιά μας, το ίδιο κι η γκόμενα που 'ναι δικιά σου
Κι αν κάνεις πως δε μας ξέρεις, τότε τράβα και ρώτα τη-

[Chorus: Styl Mo]
Οι δρόμοι μου μάθανε τον κώδικα και πώς να ζω
Φορές που βγαίνω λάθος όταν την καρδιά μου ακολουθώ
Ναι, κάνουμε τη μέρα νύχτα
Στίχος κόβει σαν λεπίδα
Πόλη κι αισθήματα κρύα
Γύρω μας μάτια κοιτούν με μανία

[Chorus: Styl Mo]
Οι δρόμοι μου μάθανε τον κώδικα και πώς να ζω
Φορές που βγαίνω λάθος όταν την καρδιά μου ακολουθώ
Ναι, κάνουμε τη μέρα νύχτα
Στίχος κόβει σαν λεπίδα
Πόλη κι αισθήματα κρύα
Γύρω μας μάτια κοιτούν με μανία