Mammad Naboodi

اینترو :
خیلی وقت بود که میخواستم این حرفارو بزنم
الان فکر کنم بهترین فرصته
آآ

ورس 1 :
نبودی ببینی شهرو تو خاک و خون
بی آب بی روزهای خوب
نیاز نی روزنامه خوند
اخبار تلویزیون یه سری جنازه میریزه کف خونه هر روز
مامورای معذور
مامورای مجبور
نگاه گاه آه میکشیم
بی درنگ رنگ عوض میکنیم
میره عقب تر هر شب بیخودی
چرخ مملکت ، میره به سمت قتل و غل و غم
مرد و زن تو ترس و درد و اشک و زجر و هرج و مرج
نه تیر نزن من از توام تو از خودم
آآآ نبودی ممد
دیگه نمیپیچه صدا خندمون حتی لبخند نیس رو لب آدما
رخت شادیو کندن ، تنِ لخت ، رسانه لندن
پر درد اما تو هشتگ
هنو نیست یه راه برگشت از اشکم
ببین بچه ها همه رفتن
یه سری تو آسمونا پرپر،یه سری غریب بیرون مرزن
اینجا میخرن ، نون نصفه ، خونه قسطه
خونت قصه ، واسه ژسته
ما داریم خودمون میمیریم نمیخواد گلوله ژ3

ورس2 :

لا به لای آوارا،از مریم ملیکا تا بابا
جان آرا صدای مارو ببر تا بالا
بگو چیزی نمونده تا پایان
بگو ، آباد نیست آبادان
بگو سارا نداره هوا اینجا اما ، دارا ها کانادان
جان آرا ، بگو مردم تو صف کالا هان
بگو هنوز تو جنگیم ممد
بگو هممون دو رنگیم ممد
بگو ما بی غیرت بودیم اگه ناموسمونو با چک میزدن
بگو خودیا تخریب گرن و کمک نرسه مام لنگیم ممد
بی عرضه ترین نسلیم ممد
محکوم به شکستیم ممد ، وقتی با دشمن بستیم ممد
این غم نداره تسکین تا وقتی گردن نگیریم تقصیر
تا وقتی از دزدا کنیم تقدیر و تو زندان پر نابغه کردیم هی
سالهاس وارث دردیم
صدامو داری از نسل 70،نسلی که هرچی شد سرش خندید
ممد منو تو فاقد فرقیم ممد ، منو تو هنو شاهد جنگیم
منو تو
هنو راغب دردیم ممد
به هر حال... نبودی ببینی شهرو