Lugina e Vdekjes

Ne pasqyre nuk reflekton, zerin sta degjon njeri
Por diku ne boten time jemi vetem une dhe ti
Je energji e paster, muza qe me frymezon
Je Hena nostalgjike qe rrugen po ma ndricon

E le te ket stuhi, 40 dallge nuk mjaftojn
Qe te ndalin vrullin ti nderkohe qe ti me enkurajon
Jam i gatshem te caje malе, kodra, dete dhe shkеmbinj
Ecim bashk ne kete lugine plot demona dhe gjarprinj

Nuk bertas per ndihme, as po kerkoj shpetim
E shtrengoj shpaten fort dhe them : Leri qe te vin!
With my homie Tru Pak derdhim shpirtin ne cdo varg
Fjalet tona ndezin flak, ta celin trurin si zambak

Gjith jeten time e dija qe ishe aty
I kujtoj muhabetet tona kur me flisje drejt ne sy
Dhe sa here jam ne rrezik te kerkoj dhe shpejt me gjen
Ne erresire qendroj, i heshtur edhe them...

A sikur te ecja
Ne Luginen e hijes se vdekjes
Une nuk do te kisha frik
Nga as gje e keqe

Se pse ti je
Me mua
Se pse ti je
Me mua

Ej Doz'
Ne kete lugine u vendos
Frika e vdekjes te triumfoj
Nuk eshte proze
Ajo qe une lexoj
Por sprov
Me duhet ta kaloj...

Ja pse sme behet vone se kush jan keta demon
As fryma qe i intrigon kundrejt egzistences sone
Por, do te ishte teper vone nese ti vazhdon nuk beson
Ne e verteta e esences

Qe ske si e shikon dot ne kete bote
Dhe shikon pas aparances, pas supozimit te shkences
Qendron dhe larg prezences, se fjales, lufton ndaj subkoshiences
Deri sa harrojn jan prane dendences se mekatit, krenaris dhe konkurences..
Por po i shoh mes lugines tek zhgenjehen prej potences..

Do i gjynjezohen dites para afatit te skadences
Po ju vjen fundi nuk do ket me kthim mbrapa si pas preferences
Ishte filmi juaj qe do t' gjykohet ne cdo sekond te sekuences...

A sikur te ecja
Ne Luginen e hijes se vdekjes
Une nuk do te kisha frik
Nga as gje e keqe

Se pse ti je
Me mua
Se pse ti je
Me mua