Linia 65

[Zwrotka 1: Hary]
Przeżywam to wewnątrz, choć jestem obserwatorem
Ich życia które od lat biegnie ślepym torem
Jeden moment sprawił, że wybrali tę linię
Z bólem serca nie zważając na czyjeś opinie
Tę linię, w której nagminnie niknie uśmiech
Z bagażem na plecach - to ich odbicie w lustrze
Zanim usnę oni znów przekroczą granice
Ze smutkiem w oczach pożegnają polskie ulice
Inni w kontraście nastrojów, pelni nadzieji (ha)
Że podróż tą linią, wreszcie coś zmieni
Zawieszeni w czasie, myślą o zostawionych bliskich
Z wiarą w to, że po powrocie będą liczyć zyski
Z wiarą w to, że ich bliscy pozostaną z nimi
Myślami sercem choć nie jeden się zdziwi
Po powrocie zastając tylko pustkę w tym miejscu
Gdzie powinny być kwiaty i płacz towarzyszący szczęściu

{Refren}
To linia 65 pełna ludzkich rabatów
Mgnie przez miasto, by otworzyć drzwi do innych światów
To linia pełna ludzi z nadzieją i wiarą
Co dla pierwszych jest szczęściem, dla drugich jest karą (x2)

[Zwrotka 2: Hary]
Słaba wiara, niepewność zapinały walizki
Lecz to uśmiech na twarzy uspokajał jego bliskich
Od wszystkich życzenia wracać cały i zdrowy
Pocałunek tej jedynej był dziś tak wyjątkowy
W sercu patriotyzm lecz to smutek je zdobi
Jedna wiara w to, że wreszcie godnie zarobi
Jedna wiara w to, że zrealizuje swe plany
Wspólny dom, godne życie w świecie zakochanych
Tą linią przed siebie na miejsce odlotu
Na czole pot, bo wciąż towarzyszył mu niepokój
Tu w tłoku na wyspach powoli odzyskiwał formę
Gdy kolejne funty zasilały jego portfel
Znów telefon od niej, na zdjęciu jej twarz
Jego entuzjazm przerwał nagle jej płacz
I choć nie był on szczery przypomniał sobie dzień owy
Już wiedział czemu ten pocałunek był wyjątkowy
Dobrobyt? Nie ważne. Choć nie był niczemu winien
Wrócił tylko po to by znów wsiąść w tę linię
Po powrocie zastał tylko pustkę w tym miejscu
Gdzie powinny być kwiaty i płacz towarzyszący szczęściu

{Refren}
To linia 65 pełna ludzkich rabatów
Mgnie przez miasto, by otworzyć drzwi do innych światów
To linia pełna ludzi z nadzieją i wiarą
Co dla pierwszych jest szczęściem, dla drugich jest karą (x2)

[Zwrotka 3: Hary]
Nic mnie tu nie trzyma - mówi - i podjęła decyzję
Była sama odkąd przeżyła z nim ostatnią scysję
Miała wizję - praca za grosze w restauracji
Szef przekraczał granicę, lecz i tak nie miała racji
Dla rodziców szok - jedyna córka na emigracji
Chciała wszystkim udowodnić lecz nie miała gwarancji
Że się uda, swe uda, rozchylała coraz częściej
Więc skumała, że tak zarobi więcej, prędzej
Skumała gdy poczuła, że zawodzi samą siebie
I bliskich, co krytykowali, że tam jedzie
Linią 65 jechała, wierzyła w eldorado
"Nie wszystko złote co się świeci" - tak ją ostrzegano
Wpadła w ten wir, hajs dostawała na tacy
Kłamała - gdy bliscy pytali o warunki pracy
Z czasem odeszły wyrzuty, nastała rutyna
To rodzice musieli jej o sobie przypominać
Ostatni raz dzwonili do niej jadąc do domu
Lecz rozmowę przerwał huk i klakson samochodu
Po powrocie zastała tylko pustkę w tym miejscu
Gdzie powinny być kwiaty i płacz towarzyszący szczęściu

{Refren}
To linia 65 pełna ludzkich rabatów
Mgnie przez miasto, by otworzyć drzwi do innych światów
To linia pełna ludzi z nadzieją i wiarą
Co dla pierwszych jest szczęściem, dla drugich jest karą (x2)