Leilaye Man Koo

[همخوان | پدرام آزاد]
من به دنیای خودم، یک شبه مدیون شدم
اون برات ساخته شد، منم که ویرون شدم
تو که لیلا نبودی؛ من چرا مجنون شدم
کــــو، لیلای من کو؟

[قسمت یک | پدرام آزاد]
کوله‌ی خاطراتت سنگینه، می‌دونم
من پای رویاهامون، تا ابد می‌مونم
همه‌ی شهرو می‌گردم
بلند بلند می‌خونم
کــــو، لیلای من کو؟

[برگردان | پدرام آزاد]
بغض امونمو بریده
اما باید مَرد باشم
چند نفرو نابود کنم
که مثِ تو سرد باشم
همه دیدن خودم نخواستم
اونی ‌که بد کرد باشم
حق من این نبود
اسیر این درد باشم

[همخوان | پدرام آزاد]
من به دنیای خودم، یک شبه مدیون شدم
اون برات ساخته شد، منم که ویرون شدم
تو که لیلا نبودی؛ من چرا مجنون شدم
کــــو، لیلای من کو؟

[قسمت دو | مرژاک]
از امروز به فردا، راه من جداست
دیگه مهم نی، لیلای من کجاست؟
رد شدیم تو برف و بارون، تو ابر و باد
اَ خاطرات خوب و بد
که امروز تلخه هر دوتاش
مثِ برگا دور خودت گشتی
خودت اومدی، خودت رفتی
رفتی به همه گفتی که الکی شده بدبین
نگفتی؛ نگفتی که زیاده دورت فردین
تو مرام تو محبت نی
فکر منم از سرت می‌پره بعد دو پیک تلخی
ما رو بگو چقد رو تو فکر کردیم
هرکیو می‌دیدم تو دلم می‌گفتم تو بهتری
ولی تو هیچ موقع نفهمیدی چی تو دل منه
هیچ موقع نفهمیدی چی تو سر من بود
همیشه به شادی و لبت خندون
خداحافظ لیلای من، می‌بوسمت اَ دور

[برگردان | پدرام آزاد]
بغض امونمو بریده
اما باید مَرد باشم
چند نفرو نابود کنم
که مثِ تو سرد باشم
همه دیدن خودم نخواستم
اونی‌ که بد کرد باشم
حق من این نبود
اسیر این درد باشم

[پایانی]
این نظام روزگاره
یعنی این روزگاره خان دایی
نزنی می‌زننت
خیال می‌کنی چی میشه خان دایی؟
کسی از مُردن ما ناراحت میشه؟
نه ننه
سه دفعه که آفتاب بیوفته سر اون دیوار
و سه دفعه هم که اذان مغرب و بگن
همه یادشون میره که ما چی بودیم و
واس چی مُردیم
همین‌طور که ما یادمون رفته