Lady January

شب، برف میزد به هر چی زمین میدید بوسه اما...
خوب نیست بیخودی موندن میون سوز سرما
برفها میرقصیدن رو هم تا یه الهه باشی تو سرمایِ وحشی اون بیرون

یه جا دور از سایه
تو میشی یه خدای یک نفره، من میرقصم
با اینکه سردی، تا وقتی هستی هستم
نداره زیر پوست تو و من تاثیر اصلا
هیچ چیزی جز عشقت
توی لایه های ذهنم امکان نداشت روزی پا بذاره یک زن
تا این اندازه سرد

بختم سیاه بود اصلا، قبلا زیاد اومدن با موهای مشکی خیلیها
ولی مالِ تو تو باد رسیده، فرقش اینه
موهات سفیده، درست همون شکلی که میخوام
رنگِ چشمات آبیِ تیره، واسه آغوش دیگه حاشیه دیره
لعنت به خدایی که، آب میشه میره
دکمه هات شبیهِ تهِ جمله هامه، هی سه نقطه سه نقطه باید بازشون کنم
اسمش عقده نباشه، چیه نگاهِ این پرنده ی خونگی که
چشمهاش مثلِ جغده
براش میسازیم پشتِ پنجره خاطره
با بوسه های دستِ من تو پنجه ی خائنت
از همینه دائم دستهام بوی آشنا همراشه
تا برفِ سالِ بعد، کاش یادم باشه

حرفهام یادم میرفت، تا وقتی برف، رو صورتت، راحت بی حرف
مینشست دوباره
شکل میدادم به گونه هات
بوسیدمت، تکونت داد
کاش برف بیاد بدونِ باد
این یه فصل رو آره
یخِ این خاطره ها تا نمونه همرام
عکسِ یادگاری میگیرم با تمومِ برگها
یا میرم جایی که بدونم تو شبهاش آسمون حتی ابریش هم زیباست
این حسِ منجمد تو من، هر چی هست شیواست