Konuşmak İstiyorum

[Intro]
Konuşmak istiyorum
Ama bunu yapamıyorum
O çocuk geçmişte
Çok eskilerde kaldı
Bu yaşlı adam onun artığı işte

[Verse 1: RaJa]
Terkedildi, bi çok hayalim ulaşamadan vazgeçildi
Sabredildi, tabi işe koştururken zahmeti derviş misali
Zerk edildi, bu bok kanıma çocukken fakat ağımış külfeti
Serzenişti, tabi başlangıcı o zaman şu an oldugu gibi
Peşime dolanan olayları sorgulamaya başladığım zaman ateisttim
Elime verilen yüzlerce kitabı "aç oku" dediler ve keşettim
Kabuğumu kırdım felsefe tahtım
Egolarımın içine balıklama daldım
Dedim ki yeni biri yarattım her verilen ideyi aldım
Ama battım!
Ne oldu sandın RaJa ha?
Kendini bi bok mu sandın ha?
Üst üste geliyodu alkol şişeleri
Diyolardı bozucan karaciğeri
Umrumda olmadı bozdum ciğeri
İçimde ki pisliğe biraktım yerimi
Kavgalar dövüşler yaralama adliye
Son durak oldu cezaevi!
Suratım kayış gibi sinirlerim bozuk
Yaşım olmuş otuz hayallerim donuk
Mum ışığında ki gölgem bana soğuk
Eğer kızım olmasaydı gidecektim çabuk
Bi çıkarım yok hayattan peşi sıra sorun
Bulaştığım hayat sanki bi bukalemun
Değişiyo renkleri ve geneli soluk
Ama iyi oynuyo senaryoculuk!
Kelimelerimin önüne geçebilecek olana da şaşırıyorum hayret (hayret)
İstiyolar gayret kalmadı affet
Hadi iki kelime de benim için sarfet
Kendini terket kolaydı meziyet
Yıllarca cinnet dört yılım eziyet
Kimliğim etiket rwapimse apolet
Yapılıyo gıybet arama adalet!

[Bridge]
Düzeldiğinize inaniyor musunuz?
Düzelmek mi? Bir düşüneyim
Bunun ne olduğu konusunda hiç bir fikrim yok artık!

[Verse 2: Nuro]
Yalandan bi şarki dinle aç
Sana anlattıklarım fazla gerçek
Yerimde olmayı istemezdin!
Bu hikayeler daha şaçma gelcek!
Bi cıkış yolu arayıp dur onca sene
Keşke bi yönyem akla gelse
Bu günah dolu evrende inatla savaş
Kendinden kaçma bence
Sorularıma cevap aradığım sürede
Neden herkez çevrimdışı?
Zor bi denklemdi birine güvenmek hep
Karşıya geçerken kırmızı ışık
Birleştir parçalari kafanın içinde
Mutlak son sana tepkiyi versin
İnanırsan işte bu kadar sevgiye
Sıladan bile bi gün tekmeyi yersin
Mücadelemi gör ritmi duy
Hayatım olmuş işte bak kafiye moruk
Mikrofon başına geçmeye benzer
Attığım her adım sahneye konur!
Stüdyo hayatı sabahtan aksama
Duman ve alkol karala defteri
Şu aralar boşum, işi de bıraktım
Aklına gelirsem arama hiç beni
Zehirlenmedim dumandan
Ama çok sefer öldüm yalandan
Bu gün o hikayeler mutlu sonla biten kitaplıkta yine palavradan!
Yaşamdan bilakis odamdan bile soğuttular beni
Her gece yatarken kulağıma öylece boş anlamsız uğultular gelir

[Outro];
Bununla yaşamak zorundayım
Çünkü dogruyu söylemek gerekirse;
Artik umrumda bile değil