Kommatia

Κομμάτια σώμα, καρδιά
Κοντά σου και μακριά
Στα φώτα και στην σκιά
Στα λίγα και στα πολλά

Κομμάτια και το μυαλό
Βλαμμένο και λογικό
Πιωμένο το σ’ αγαπώ
Κομμάτια είναι κι αυτό

Δε μπαίνουν τα κομμάτια ποτέ σε μια σειρά
Και την σειρά μου χάνω αργά και σταθερά
Λιώνω σαν ατσάλι, σπάω σαν γυαλί
Σου ζητάω μόνο μια αγκαλιά κι ένα φιλί

Πες μου ότι σου λείπω, πες το δυνατά
Μέσα από το στόμα σου να βγει σαν μαχαιριά
Έγινα κομμάτια, έγινες κι εσύ
Έλα να τα ενώσουμε και πάλι απ’ την αρχή

Κομμάτια βράδυ – πρωί
Στα βράχια και οι δυο μαζί
Στα μαύρα και στα λευκά
Και χάλια κι όλα καλά

Δε μπαίνουν τα κομμάτια ποτέ σε μια σειρά
Και την σειρά μου χάνω αργά και σταθερά
Λιώνω σαν ατσάλι, σπάω σαν γυαλί
Σου ζητάω μόνο μια αγκαλιά κι ένα φιλί

Πες μου ότι σου λείπω, πες το δυνατά
Πόσο ακόμα θα μετράμε λάθη και σωστά
Έγινα κομμάτια, έγινες κι εσύ
Έλα να τα ενώσουμε και πάλι απ’ την αρχή