Κολαστήριο (Kolastirio)

[Verse 1]
Δες που το πάνε, τα χρόνια περνάνε, κι αυτοί την ζωή σού ρουφάνε
Οι νοικοκυραίοι-πληβείοι υποτακτικά τούς χαιρετάνε
Οι μπάτσοι θέλουν να βαράνε
Οι ρουφιάνοι θέλουν να μιλάνε
Και τ' αφεντικά τους στις βίλες τους να μετράνε όσα κονομάνε
Τα χαμπάρια δεν πήρες ποτέ σου
Ήθελες να σαι κι εσύ σαν εκείνους
Τι κι αν είσαι φτωχός και εργάτης, νοητικά ανήκεις στους κρετίνους(βλάκα)
Σου πουλάνε παππά και τον τρως
Άξιος της μοίρας σου είσαι, δεν νοιάζομαι
Κουράζομαι να ασχολούμαι μαζί σου δεν βλέπω σε κάτι να μοιάζουμε(όχι)
Το θέμα μου είναι τα παιδιά σου
Δεν φταίνε σε κάτι εκείνα
Δεν φταίνε που ο πατέρας τους τον νου του είχε πάντα στην κομπίνα
Τον νου του είχε στην πουστιά(πούστη) και πως θα βγαζε τα περισσότερα(πούστη)
Τώρα τα ίδια τα τέκνα σου θα ζήσουν να δουν τα χειρότερα
Συνειδήσεις φιμώνονται
Με ψέματα από κανάλια κι αιθέρα
Το άσπρο σού κάνουνε μαύρο
Την νύχτα σού κάνουνε μέρα
Καθετί επαναστατικό πνίγεται
Ό,τι τούς ενοχλεί το δικάζουν
Και με ψευτοδιλήμματα οι κυβερνώντες την κοινή γνώμη διχάζουν
Φασίστες και ΜΑΤ αγκαζέ
(τι;)δεν καταλαβαίνεις χαζέ(τι;)
Είν' όλοι μαζί κι εσύ μόνος αράζεις και ξύνεσαι στον καναπέ
(Τι;)περιμένεις ακόμα να γίνει
Ο εχθρός σου δεν έχει άλλο χρώμα
Βιάζει παιδιά, φοράει κοστούμι
Κι εσύ τον ψηφίζεις ακόμα

[Refrain]
Όλη η χώρα πλέον μοιάζει κολαστήριο
Χαρές για ελάχιστους
Για τους πολλούς μαρτύριο
Βρωμάει και ζέχνει σαν αποχωρητήριο
Και βλέπεις τον ρουφιάνο όλοι να τον λένε κύριο. (×2)

[Verse 2]
Θανατική καταδίκη σ' όλους τους παιδεραστές
Θανατική καταδίκη σε ναζιστές
Θανατική καταδίκη σε βιαστές και παιδόφιλους
Ρίχτε τους μέσα σε λίμνη γεμάτη από πιράνχας κι από κροκόδειλους
Αυτή είναι η κοινωνία
Γραβάτα κι υποκρισία
Την ενοχλεί πολύ
Τον τσιπηρή τον λέει αλητεία
Την ενοχλεί πολύ το ραπ τραγουδιών, η βωμολοχία
Περνούν νομοσχέδια που επικυρώνουν την λογοκρισία
Η βία είναι καλή ενάντια στην κρατική βία
Δεν είναι ποτέ στην καμιά
Κάθε βία η ίδια βία(όχι)
Καλύτερα με την βία
Παρά με μια μόνιμη φοβία
Καλύτερα να σε φοβούνται
Απ' το να σε 'χουν για εύκολη λεία
Μας κάνουν φυτά και βγάζουμε νεύρα μέσα σε τέσσερις τοίχους
Μας κόψαν τα πάντα και τώρα θέλουν να μας κόψουν και τους στίχους
Μπάτσοι παντού, σ' εξουσιάζουν
Και νιώθεις την επίβολή τους
Δεν είναι μαζί μας, είν' απέναντί μας οι μούλοι
Γαμώ την ψυχή τους
Μην φοβάσαι γαμώ την πουτάνα μου, έχουμε ο ένας του άλλου την πλάτη(μην φοβάσαι)
Μην τους κάνεις την χάρη κι αρχίζουμε βγάζουμε ο ένας του άλλου το μάτι
Σκέψου μόνο τους οπαδούς ενωμένους
Τι τρόμο θα νιώσουν οι πάνω(φαντάσου)!
Μακάρι, Χριστέ μου, μια μέρα αυτό να το δω και μετά ας πεθάνω
Οργανωμένοι, όλοι ενωμένοι, συνειδητοποιημένοι
Ενάντια σ' όλους αυτούς που την θέλουν να μένουνε υπνωτισμένοι
Στο κέντρο Αθήνα, ατμόσφαιρα, γήπεδο, χρώματα όλων των ομάδων
Κι οι μπάτσοι να τρέχουν στα γύρω στενά
Το κυνήγι οπαδών χιλιάδων

[Refrain]
Όλη η χώρα πλέον μοιάζει κολαστήριο
Χαρές για ελάχιστους
Για τους πολλούς μαρτύριο
Βρωμάει και ζέχνει σαν αποχωρητήριο
Και βλέπεις τον ρουφιάνο όλοι να τον λένε κύριο. (×2)