Kilometer

| کیلومتر |

صدای رعد میاد، زیر دندونم، اگه بند بیاد، میرسم خونَم
تو اعتقاداتِ این افرادِ خیالاتی، نداری اختیاراتی، نشونِ خیلی ها دادی
که چطور از فکر میرسم به خلا، که مثل خفاش از زیرِ سقف بپرم

بی فانوس، میره سمت دَرَک، همون ناخدا که پذیرای صخره بود
بیرون میزنه از این سایه لخته خون، میونِ این همه نگاه های نامیزون
دنیا رو دیدم از بینِ کتاب های آویزون
هَمَش همینه هراسِت از کابوس از خواب
که نشی یه غواصِ رقاص تو گنداب
واسه من که سرم زیر آبه نجات یعنی سرمای دستات دور از آب

تو عمقِ جنگلِ تاریک می رسیم به چی؟
میترسم با اینکه اول شیبِشیم، هنوز
گوش کن پایین تر، ناله هاته وقتی پیر بشی
با تواَم بیدار شو از خوابِ همیشگیت، از تیرگی
طعنه هات حسِ پوچی داشت، حتی شوخیات و قلبِ کینه ایت
آخرِ سَررِسیدِ این روزگار چند تا برگِ ضمیمه ایم، من
ترجیح میدم تَوَهُمِ بارون وُ به اصلِ زمینِ خشک
رنگِ زردِ کویرِ پُشتم، تجمل که همه اَسیرش شدن
من وُ بِرَنجون، دورم کن از خودت
این جهانِ مادی و معنویِ تو تو مردمک گمه
کورم چون هر دو چشمم چراغِ کم سویِ تو رو نمیخواست
خورشید و میخواست تا رشد کنه بدونِ کلید و کنتورِ بیکار
وابستگیت به شرایط بدت، هرچی داشتی و نداشتی اَزَت گرفت
تو دیوونه ای یا من یا هردومون!
سرنوشت قبلیها رو بُرد و بازی رو از سر گرفت
وابستگیت به شرایط بدت، فرسنگها فاصله میندازه میونِمون
تغییر، کلی تاثیر از حروف بی جونمون
من یه بازیگر بد، تو اَم یه کارگردانِ خوب، همه پوچ، همش همینه

هراسِت از کابوس از خواب
که نشی یه غواصِ رقاص تو گنداب
واسه من که سرم زیر آبه نجات یعنی سرمای دستات دور از آب