KID THE RIPPER (สมคิด พุ่มพวง)

[Intro]
(Thailand's Most Blunted)

[Verse 1: Rhymekhamhaeng]
Uh แกว่งมีดตอนเดินเปลี่ยวในซอย เฉี่ยวมอเตอร์ไซค์
มันหันมาทำเป็นเหนี่ยว กูใส่เดี่ยวรออะไร
เอาเหล็กไปเกี่ยวคอมันตาย นอนตะกาย กูแค่พอระบาย
มองไป เห็นเหยื่ออีกราย ตากูทอประกายฉายแสง
พุ่งไปซัดซะหลายแผล
มันอยากจะวัดแต่โดนกูงัดด้วย uppercut จนหงายแหงน
จะสายแข็ง จะสายมวย มึงคงซวยชิบหายแหง
เพราะถ้ามึงมากับเมีย กูเดินเข้าไปถวายแหวน
เดี๋ยวมึงเจอกูบี้ร่าง ขยี้ฟาด ลากมีดไปจี้หน้า
ถ้ามึงเล่นไม่ทราบที่ มึงได้เละเป็นคราบขี้
ฆ่าน้องในบ้านพี่สาว ร้องไม่น่าปี้หลาว
ตอนกลางคืนไม่ง่วง กูเดินไป 你好吗 (Ni Hao Ma)
แล้วก็โดนกูทิ่มเข่าขวา
ลงไปดิ้น กูเลยยิงเข้าตา ต่อด้วยชี้เป่าคาง
ติดตลก กูถีบกระโปก บีบกระสุนไปบิดกะโหลก
มึงแรปไม่ถูก มาเจอกูเลยผิดโฉลก
มึงโชคร้าย หลอนสยอง สมองมึงโยกย้าย
และใครที่มองกูว่าเป็นศัตรู มึงโคตรควาย
เลือดมึงเต็มหน้า ต้องเอาผ้ามาโพกไว้
แล้วกูไม่รู้สึกผิด มึงเคยเห็นกูขอโทษมั้ย
ป่าเถื่อนและก้าวร้าว กูคึกเย็นและห้าวเช้า
จำนวนแรปเปอร์ที่กลายเป็นศพแม่งทำพระเจ้าว้าว
จะเหล้าขาวหรือยาดอง ถ้าคิดว่าเข้มก็มาลอง
กูโคตรจะตื่นเต้น ล็อคคอมึงเล่นด้วยบาร์กลอน

[Verse 2: H2o]
เวลาที่แสงมันดับรอน ขณะผู้คนเริ่มหลับนอน
แต่มีบางคนที่นอนไม่หลับมาเดินสะบัดคอ
กูดักคอยมึงตอนกลับ เป็นสิ่งที่ไม่ตระหนัก
รอสับไปตรงขมับเหมือนมีรอยสักประดับจอน
มึงอยากลอง กูปาดคอ จากไม่ง่วงมึงอาจนอน
นองปากเป็นฉากตอน คนผ่านจอไม่อยากมอง
สวะ ไม่มึงวอนจังอะ ถ้ามึงลองขยับ กูซัดมึงกองขยะ
กูลองมีดเหมือนลองสระ
เพราะงั้นอย่ามอง กูไม่ได้ครองตบะ
ไม่อยากจะยอมวอนหรือจะหลับจะนอน
รอช้อนมึงตอนกลับ งอมหนัก สะบักสะบอม
ไม่อาจเก็บ เลือดกระเด็นเป็นเศษกระดอน
กูมองเห็นคอมึงกลายเป็นข้าวเหมือนกูเป็นชาวเกษตรกร
ตอนเด็กมันร้องไม่อยากจะแล ขี้แยแม่งแพร่ระบาด
แพล่มกันจัด มึงอย่าแสดงมาแกล้งประสาท
เอาให้แจ้งประจักษ์ ชักสแลงมางัด
ซัดให้ชัด ทะมัดทะแมง เชี่ยแม่งชักจะแรง
จะรอเวลาที่มึงประมาทหรือถ้ามึงพลาด กูจับมาแทง
เล่นมึงหวาดระแวง คล้ายน้ำลายในปากมึงดูเหมือนอยากจะแดง
คอมึงขาดเหมือนแคลน และหน้ามึงบาดเพราะโดนกูปาดมาแซง
หลังชำแหละมึงเสร็จ กูเก็บไปทิ้งเพราะไม่ได้อยากจะแกง
รับรองมึงอันตรธานแบบไม่มีกรรมการประกาศคะแนน