Khodaya

غم‌ وغصه توی قلبُم لونه کرده
ای خدا دلُم پُره درده
نمیسازه با ما دنیا
دیگه بر نمیگردُم به آشیونه
ای خدا کسی‌ چه میدونه
غم‌ و تنهایی دل را

خدایا ما به درگاه تو چی‌ بود گناهُم؟
که باید یا بسوزُم یا بسازُم
بسازُم، بسازُم، بسازُم، بسازُم

از این دنیا دلُم تنگه
دل یارِ مُ از سنگِ
ز تنهایی دلُم خونِ
غم‌و دردُم فراونه
خدایا گله دارُم
خدایا گله دارُم
خدایا گله دارُم
خدایا گله دارُم
گله دارُم...

غروب توی کوهستون
منم مجنون که سرگردان هی‌ مینالُم
غروب توی کوهستون
منم لیلی که تنهایی دل میبازُم

خدایا ،خدایا
بسوزُم یا بسازُم
خدایا ،خدایا
بسوزُم یا بسازُم
خدایا ،خدایا
خدایا ،خدایا
خدایا ،خدایا