Κάτω απ’τη Βροχή (Kato Apo Ti Vroxi)

[Verse 1]
Έχω χαθεί δεν ξέρω από πού να αρχίσω
Έχω τόσα ραπ που πρέπει να ηχογραφήσω
Ψάχνω τις σελίδες ποια μολότοφ θα ρίξω
Αν πήρα την απόφαση μου θα την στηρίξω
Παγώνω τη στιγμή λες και τραβάω φωτο
Είστε μόνο επικινδινοι στο grand theft auto
Από τον βορρά μας ακούνε ως το νότο
Λες και είμαι μάγος από κόλπο σε κόλπο
Έρχονται οι περικοπές
Δεν μάθαν να δουλεύουν, τους ελκύει ο φραπές
Με εξιτάρει γουστάρω τα άκρα
Βαριέμαι τόσο εύκολα αν δεν έχει σασπένς
Sorry, sorry δεν σε βρίσκω ενδιαφέρον
Όλο και μαζεύονται όταν δούνε χαρτί
Το βγάλαμε απ' την περιοχή μας
Ψάχνουνε στο χάρτη σαν το σημείο Χ
Ακόμα το βρίσκω, παίρνω το ρίσκο
Τους ανακατεύω λες και βράζω τα μίσκο
Σαν το μαέστρο τους συντονίζω
Και να πέσω δύσκολα θα γονατίσω
Με ένα μυστρί και τσιμέντο έχτισα
Με βάσεις για να μην γκρεμιστεί
Η θέληση νικάει το ταλέντο
Και το 'χω ξαναπεί αν το πιστέψεις θα έρθει

[Chorus]
Κάτω απ' την βροχή με ομπρέλα κλειστή
Οι αμαρτίες να ξεπλυθούν
Μέσα σε τόσους όλοι γνωστοί
Μα δίχως χέρι να κρατηθούν
Κάτω απ' την βροχή με ομπρέλα κλειστή
Όλο ρωτάς γιατί σε αδικούν
Μέσα σε τόσους όλοι γνωστοί
Γίνονται πέτρα όσοι πληγωθούν

[Verse 2]
Λες και βγήκα από ταινία νουάρ
Δύσκολα κατανοούμε, δεν με πιάνουν ραντάρ τους
Χαλάμε σαν πλαστό χέρι χέρι στα μπαρ
Το μυαλό μου τρέχει γρήγορα σαν σούπερ car
Έχω μια δισκοθήκη να κυκλοφορήσω
Είχα άλλη άποψη πριν σε γνωρίσω
Η πόρτα κλείνει απότομα δεν θα συζητήσω
2η φορά δεν παίζει να στη χαρίσω
Από ένα σφάλμα έκανα το άλμα
Κατακούτελο πάντα χτυπάει το κάρμα
Όλα είναι χάρμα τους λέω κάλμα
Η παραγωγή είναι ντόπια απ' την φάρμα
Γλώσσα κατάνα σαν σαμουράι
Το βγάζω Γενάρη και το νιώθουν το Μάη
Δεν το πιστεύουν λες και είναι φάρσα
Ότι μιλάω με νταμπούρα και μπάσα
Ακόμα το κρατάμε λες και είναι βεντέτα
Ενεργό ηφαίστειο τους βρέχω με λάβα
Γυρνάμε σαν την μπίλια η Αθήνα ρουλέτα
Έχω την πλοκή σαν τον κουροσάβα
Στα ιταλικά Ομερτά σημαίνει
Επιβιώνει οποίος δεν βγάζει Μηλιά
Δεν το λέω εγώ μα τα Προγνωστικά
Δεν άφησα πότε τα παιδιά νηστικά

[Chorus]
Κάτω απ' την βροχή με ομπρέλα κλειστή
Οι αμαρτίες να ξεπλυθούν
Μέσα σε τόσους όλοι γνωστοί
Μα δίχως χέρι να κρατηθούν
Κάτω απ' την βροχή με ομπρέλα κλειστή
Όλο ρωτάς γιατί σε αδικούν
Μέσα σε τόσους όλοι γνωστοί
Γίνονται πέτρα όσοι πληγωθούν