Καραντίνα (Karantina)

[Verse 1]
Βοήθα με να ανέβω από την κόλαση
Έχω ξεχάσει πλέον τι σημαίνει απόλαυση
Την αναπνοή σου δάνεισε μου
Νοιώθω να πνίγομαι, μες τον εαυτό μου πια δε δίνομαι
Βγες για λίγο στο παράθυρο
Τα μάτια σου να δω, να μη σκέφτομαι το αύριο
Έλα μαζί μου μέχρι το άπειρο
Θα το ζήσουμε μαζί, τίποτα δεν είναι άπιαστο
Δεν έχω στόχους από σήμερα
Κι εσύ μην κοιτάς πολύ γιατί δεν κάθομαι ήρεμα
Ζω μέσα στη πόλη των ηλίθιων και όχι μόνο σήμερα
Από πίσω του σκάω σα να 'μουν ύαινα
Ο χρόνος είναι χρήμα
Ο χρόνος είναι χρώμα σε βιτρίνα που αλλάζει με τον μήνα

[Chorus]
Όλοι τους ζουν σε καραντίνα
Σκοτώνονται και μεταξύ τους μέσα στην Αθήνα

[Verse 2]
Παιδιά που από οικογένεια χωρτάσανε
Τα βγάζουν πέρα μόνοι τους μέσα στη πόλη τους χάσανε
Σε νοιώθω τόσο δίπλα μου, αν θέλεις πιάσε με
Μαζί να το περάσουμε και αυτό και ύστερα άσε με
Μην ψάχνεις την αλήθεια, βρες το λάθος
Κάνε τη διαφορά από τους άλλους μίλα με πάθος
Ζύγισε τα όλα καλά στη ζωή σου, μην έχεις άγχος
Ζήσε το τώρα, το τώρα μετράει και να ’σαι βράχος
Παλεύω με τον εαυτό μου κάθε μέρα
Τουλάχιστον δεν σκέφτομαι αυτούς που έκανα πέρα
Ζω για 'μένα και για 'σένα τα γράφω πριν πέσει η μέρα
Ζω για ’σένα και για 'μένα τα γράφω στο χαρτί σφαίρα
Ε, όλοι κάνουμε λάθη
Και τα πληρώνουμε, όλοι ζητάμε κάτι
Λόγο δε βρίσκω για να ψάχνω την αγάπη
Στη γη που κατοικώ τα όνειρά μου κάνω στάχτη
Και ποιον Θεό δοξάζεις πες μου
Ποιες είναι οι κατάρες σου να τις κάνω ευχές μου
Μιλάν' για 'μένα μέχρι να ακούσουν όλους τους δαίμονές μου
Πού να σου πω και για τις εμμονές μου

[Outro: Inka, Cenobite]
Όλοι τους ζουν σε καραντίνα
Scratches
Σκοτώνονται και μεταξύ τους μέσα στην Αθήνα