Kaput

Ben ve arkadaşlarım; alemin babasıyız
Yaran varsa gel, kapışırız. Kaput!
Kanayan yaraların bağlamaz kabuk
Adam gibi adam diyip *** avutup

Bizim buralarda sarkılar çalar damardan
Reislerin zulaları kalas geçmiyo burda senin paran...
Yasaları olur sana bela hemde boğazına kadar
Kaşları çatık olmasa bana dünyanın

Karşıma alırmıyım kader denen belayı
Sahte bu dünyanın insanları kayıp bu yuzden görünen suratları asık
Gözümden düşenlere yazık...
Hayat kime kıyak bilmem ama bize nasip eder durur kazık

Daha durum nası kötü olabilir dedim dayı?
Sonum gelir yakın oysa daha yolun başı
Sönmüş tüm ocakların ağlayan anaları
Fakirlikten ölcekler bi yok sahip çıkanı

Düşende var yaşarken ayakta ölende
Gidende var aşkı zerre bilmeyen de
Zor gelir be paşam, zor gelir bilirim
Hayallerin hepsi yastık altı, sırtımı dönmeden vuranlarım arttı

Kaçıncı hata bu, kacınca aklından sanık
Tanı, herkesi tanı...
Delirip kıskandın en yakın arkadasını
Karaladım duvarını hayatın istiyorum ver geri hatıralarımı