Kâbus

[Giriş: Ataberk Kurnaz]
Herkes gider, her şey biter
Kafam gibi dünya döner
Kalmaz bir gün, rüya gören
Kabus gibiyim
Ağır, ağır, ağır, ağır

[Verse 1: Ataberk Kurnaz]
Kabul etmez son durum yorum
Tüm gülleri solduruyorum
Bu kalbimin beynime saltanatında
Kendimi ellerimle kendime boğduruyorum
Evet, olmayan herkesin, olmayan her şeyini
Çabamla olduruyorum ama oklar bana döndüğünde
Çarem yok, kendimi bi' silah gibi moruk dolduruyorum (pat)
Dostlarım gülsün diye tüm şeytanlarımı da kovduruyorum
Ama bi' hoodie giyer gibi
Tüm kötülükleri üstüme tek tek konduruyorum (ah)
Sana kimi andırıyorum?
Bana beni
Hoşuma gidiyo' gülümsüyorum deyince birisi bana deli
Güldüm daha demin!
Kendimden çok еmin!
Sanat, sanat için bebek ve sеn benim için...
(woah, woah, oofff, oofff)
Sanat gibi bi' şey (yeah)
Karıştır tüm aklımı, yaklaş bana
Tüm duvarlarımı deşip
Sanma beni teki keşin
Hayalime giden trenin içindeyim
Tütüyo' duman saçmak için para peşin

[Nakarat: Ataberk Kurnaz]
Herkes gider, her şey biter
Kafam gibi dünya döner
Kalmaz bir gün, rüya gören
Kabus gibiyim
Ağır, ağır, ağır, ağır...
Herkes gider, her şey biter
Kafam gibi dünya döner
Kalmaz bir gün, rüya gören
Kabus gibiyim
Ağır, ağır, ağır, ağır

[Verse 2: Tarık Coşkun, Ataberk Kurnaz]
Öldüm, sonumu gördüm
Kış gününde dertten duvarları ördüm
Üzerimde yas...
Üstüm de beyaz, kar gibi biraz (woah)
Vuruldum birçok yerimden
Kan eksik olmaz zeminden, benimle öldün sen
Toprağın altından çıktım, ruh halimden bıktım
Gördüm uzaklaştım, senden eser yok tatlım
Sanki tanışmadık, hiç yakınlaşmadık
Öyle uzakta kal, kalalım biz iki yabancı
İster git (ya)
İster kal
İster miyim gözlerimden anla
Sislendi, sokak lambası bile aydınlatamaz bu karanlığı
Ağır, ağır, ağır, ağır

[Nakarat: Ataberk Kurnaz]
Herkes gider, her şey biter
Kafam gibi dünya döner
Kalmaz bir gün, rüya gören
Kabus gibiyim
Ağır, ağır, ağır, ağır

[Çıkış: Ataberk Kurnaz]
Herkes gider, her şey biter
Kafam gibi dünya döner
Kalmaz bir gün, rüya gören
Kabus gibiyim
Ağır, ağır, ağır, ağır